Harm Coordes verkent van het snijvlak van mode, duurzaamheid en bewust consumentengedrag | Interview

Interview: Marco in 't Veldt

In 2024 ontving Harm Heye Coordes een Rudolf Agricola PhD Grant. We vroegen hem: 'Wat gaat u ermee doen?'

Coordes: Ik onderzoek door middel van participatieve ervaringen hoe mode betekenisvoller kan zijn. Ik creëer modegerelateerde situaties waarin deelnemers reflecteren op hun omgeving, waardoor hun consumentengedrag kan veranderen. Mijn doel is om de manier waarop mensen naar mode kijken en ermee omgaan in vraag te stellen door hen uit te nodigen om bekende dingen - zoals de lucht of het koken van water - met een frisse blik te bekijken. Het gaat om het stimuleren van bewustzijn en bewustwording voordat we zelfs maar overwegen welke materialen we gaan gebruiken.

Hoe ziet dat er in de praktijk uit?

Het gaat vaak om kleine, gedeelde momenten. Door te focussen op alledaagse processen moedig ik mensen aan om zich af te vragen: ‘Hoe gebruiken en ervaren we onze omgeving?’ Mijn werk gaat verder dan duurzame materialen of koopgewoonten. Ik vraag me af waarom we consumeren en of we bepaalde dingen wel nodig hebben. Het idee is om mensen te laten beseffen dat alles wat we nodig hebben er vaak al is als we onze kijk op en onze omgang met wat we bezitten veranderen.

Consumentengedrag is hier een belangrijk onderdeel van, toch? 

Precies. Als we onze kijk op de omgeving bijstellen, is het misschien mogelijk om ons gedrag - inclusief mezelf natuurlijk - te veranderen. Dit betekent niet dat we mensen moeten vertellen wat ze moeten doen, maar dat we ze ervaringen moeten aanbieden om ze te helpen hun gewoonten te heroverwegen. Er heerst veel angst rond ideeën als 'consuminderen' of 'minder gebruiken', maar ik zie ook schoonheid in eenvoud. Mijn aanpak creëert ruimte voor mensen om die eenvoud uit te ervaren.

Kunt u iets vertellen  de workshop die u gaat geven met het geld van onze PhD Grant? 

De workshop wordt een praktische ervaring in duurzame mode, waarbij fysieke en digitale sferen samenkomen. Deelnemers ontwerpen samen een kledingstuk, maar kunnen avatars creëren die echte, ideale of zelfs fantasierijke lichaamsvormen voorstellen. Vervolgens passen ze het kledingpatroon aan elke avatar aan, printen ze het en naaien ze het. Het is een collectieve ervaring die deelnemers laat nadenken over lichaamsbeeld, individualiteit en collectieve creativiteit.

Hoeveel deelnemers zijn er en hoe is de ruimte opgezet? 

Het wordt een kleine, persoonlijke groep van ongeveer zes mensen. Ik geef de voorkeur aan een analoge setting, waar iedereen samen is en het proces in realtime ervaart. We zullen een projector gebruiken om de evolutie van elke avatar te tonen, een grote tafel voor discussies en naaistations voor praktisch werk. Deze hechte opstelling bevordert echte connecties en reflecties die bij digitale interacties soms moeilijk te evenaren zijn. 

Hoe gaat u de de impact van deze workshop op de deelnemers meten?

Ik denk aan follow-up interviews of enquêtes, misschien drie maanden na de workshop, om te zien of het hun gedrag of denkwijze heeft beïnvloed. Dit is praktijkgericht onderzoek, dus kwalitatieve feedback - zoals wat deelnemers daarna voelden, dachten of anders deden - zal van onschatbare waarde zijn. 

Wie zijn de deelnemers en hoe worden ze geselecteerd? 

Ik ben van plan om verschillende soorten mensen te bereiken, van stadsbewoners tot mensen op het platteland, mogelijk via sociale initiatieven. Ik ben benieuwd hoe verschillende achtergronden van invloed zijn op hoe mensen omgaan met mode en het ontwerpproces. Er wordt vaak van uitgegaan dat mensen zich op het platteland meer richten op 'erbij horen' en dat mensen in de stad de voorkeur geven aan individuele expressie, maar ik sta open om te ontdekken waar die veronderstellingen misschien niet opgaan.

Ziet u zichzelf in de eerste plaats als kunstenaar of wetenschapper?

Ik identificeer me als een 'artistiek onderzoeker', wat goed aansluit bij mijn interdisciplinaire aanpak. Mode is een sociale ruimte - een middel om mensen met elkaar te verbinden - en mijn werk slaat een brug tussen theoretische en praktische aspecten van duurzaamheid. Ik zie mezelf werken op het snijvlak van sociale wetenschappen, artistieke praktijken en modeontwerp. 

Is dit onderzoek interdisciplinair? 

Ja, het combineert theorie, praktijk en kunst om mode als cultureel en sociaal medium te onderzoeken. Deze benadering is inherent interdisciplinair en verbindt kunst, duurzaamheid en studies naar consumentengedrag.

Hoe past uw merk 'Church of the Hand (Kerk van de Hand)' hierin? 

Church of the Hand is meer een conceptueel project dan een merk in de traditionele zin van het woord. Het bekritiseert de consumentencultuur, waarin merken bijna een religieuze betekenis hebben. Handen symboliseren creatie en weerspiegelen de participatieve aard van mijn werk, waarin mode niet draait om massaproductie maar om persoonlijke, gemeenschappelijke ervaringen. 

Hoe kijkt u aan tegen de mode-industrie en duurzaamheid? 

De industrie heeft stappen gezet in de richting van duurzaamheid, maar er is een tegenstelling tussen duurzame praktijken en het op groei gerichte model van de industrie. Zoals het gezegde luidt: ‘De meest duurzame mode is de mode die nooit is gemaakt.’ Dus hoewel veranderingen in de productie impactvol zijn, kan een op winst gericht groeimodel niet samengaan met echte duurzaamheid. 

Op welke manieren zal de workshop een impact hebben?

Deelnemers denken na over lichaamsbeeld, individualiteit en duurzame consumptie door middel van digitale en analoge ervaringen. Door theorie en praktijk met elkaar te verbinden, hoop ik dat ze een nieuw begrip krijgen van hoe ze mode consumeren en zichzelf bekijken.

Wat zijn uw doelen voor uw promotieonderzoek? 

Ik wil een handboek samenstellen voor duurzame mode, met oefeningen en theorie die anderen kunnen gebruiken. Dit handboek zou als hulpmiddel kunnen dienen voor winkels, musea en universiteiten, waardoor de inzichten en oefeningen uit mijn werk toegankelijk worden voor een breder publiek.

Meer lezen

• Minding the Mundain. An Attempt of Documenting Experience through Scores (article, 2023)