PhD Grant winnares Nafiseh Orouji over hoe je films kan gebruiken om wereldwijd vrouwenrechten te promoten

Nafiseh Orouji kreeg onlangs een Rudolf Agricola PhD Grant om haar promotieonderzoek te ondersteunen. Hierin kijkt ze hoe films de houding van mensen ten opzichte van vrouwenrechten kunnen beïnvloeden. De PhD Grant stelt haar in staat om cruciale workshops bij te wonen om haar expertise te verbeteren.

Ik ben momenteel een promovenda aan de Faculteit der Letteren van de Rijksuniversiteit Groningen. Ik doe daar onderzoek naar de effecten van audiovisuele media op het bevorderen van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van vrouwen. Ik had in dat onderwerp al een pre-master gedaan omdat ik in contact wilde komen met wetenschappers en de academische wereld van de universiteit. In Groningen ontmoette ik dr. Janina Wildfeuer. We bespraken mijn onderzoek en nu ben ik een buitenpromovenda en is zij mijn promotor.

Ik kom uit Iran, waar vrouwenrechten niet altijd gerespecteerd worden. Mijn interesse in multimodale analyse en de kracht van films om houding en gedrag te veranderen, leidde ertoe dat ik deze richting koos voor mijn promotieonderzoek.

Wat inspireerde je om specifiek met dit onderzoek te beginnen?

Mijn eigen ervaringen. Ik zie dagelijks hoe vrouwen worden geconfronteerd met uitdagingen en beperkingen, en ik wilde iets doen dat zou kunnen bijdragen aan hun empowerment. En ik ben altijd gefascineerd geweest door films en hun vermogen om emoties op te roepen en denkprocessen te beïnvloeden. Mijn masterproject, dat zich richtte op multimodaliteit in films, was een belangrijke stap in deze richting. Het gaf me de basis om te onderzoeken hoe verschillende filmtechnieken worden gecombineerd om krachtige boodschappen over te brengen.

Je onderzoek richt zich op de rol van films in het veranderen van houdingen ten opzichte van vrouwenrechten. Kun je ons meer vertellen over de methode die je gebruikt?

In mijn onderzoek analyseer ik van een corpus van vijftig speelfilms die betrekking hebben op vrouwenrechten, met name hun seksuele en reproductieve gezondheid. Ik selecteer specifieke scènes die relevant zijn voor mijn onderzoek. Vervolgens voer ik een multimodale argumentatieve analyse uit om te onderzoeken hoe verschillende expressieve vormen, zoals geluid, beelden, verlichting, dialogen, cameratechnieken, enz., worden gebruikt om de standpunten en argumenten van de filmmakers over te brengen. Daarnaast betrek ik deelnemers bij mijn studie. Ze bekijken de geselecteerde scènes en vullen vragenlijsten in voor en na het bekijken om te meten hoe hun houding en gedrag ten opzichte van vrouwenrechten mogelijk veranderen. Ik plan ook een follow-up in om zes maanden na het bekijken van de films de duurzaamheid van deze veranderingen te kunnen beoordelen.

Je onderzoek is duidelijk interdisciplinair. Kun je ons iets vertellen over hoe de verschillende disciplines binnen je onderzoek samenwerken?

Mijn onderzoek ligt inderdaad op het snijvlak van meerdere disciplines, waaronder multimodale analyse, argumentatietheorie en psychologie. Beide onderzoeksvelden zijn essentieel voor het succes van mijn onderzoek. Mijn eerste begeleider, Dr. Janina Wildfeuer, is gespecialiseerd in multimodaliteit en argumentatie, terwijl mijn tweede begeleider, Dr. Pelin Gul, een achtergrond in de psychologie heeft. Door hun expertise te combineren, kan ik een diepgaand inzicht ontwikkelen in zowel de technische aspecten van film als de psychologische impact ervan op kijkers.

Hoe verwacht je dat je onderzoek zal bijdragen aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de VN?

De Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) van de VN, met name die met betrekking tot gendergelijkheid en de gezondheid van vrouwen, zijn nauw verbonden met mijn onderzoek. Mijn project onderzoekt hoe culturele producten, zoals films, kunnen bijdragen aan het bevorderen van een samenleving waarin vrouwenrechten worden erkend als mensenrechten. Door inzicht te krijgen in hoe films kunnen worden gebruikt om houding en gedrag ten opzichte van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten te veranderen, hoop ik bij te dragen aan het bereiken van deze doelen. Dit is niet alleen belangrijk voor de empowerment van vrouwen, maar ook voor de bredere duurzame ontwikkeling van samenlevingen wereldwijd.

Normaal gesproken vragen we de mensen die we interviewen niet naar hun persoonlijke situatie omdat dit privé is. Maar je woont in Iran en dat land staat niet bekend om zijn vrouwenrechten. Hoe beïnvloedt dat jouw situatie?

Ja, natuurlijk, weet je, als ik wil reizen, bijvoorbeeld naar het buitenland, heb ik de toestemming van mijn man nodig. Dit is gewoon in Iran. Gelukkig ondersteunt mijn man me bij mijn onderzoek en heeft hij er geen enkel probleem mee. Ik ben vrij om mijn onderzoek te doen, maar als de autoriteiten wisten wat ik doe, zouden er vragen kunnen komen. Mijn onderzoek is het niet openbaar, maar er zouden consequenties kunnen zijn nadat ik mijn proefschrift heb afgerond.

Ik ben geen activist. Ik ben echt geïnteresseerd in menselijke kwesties. Ik denk dat er zeker veranderingen zullen zijn in de houding en het gedrag van mensen ten opzichte van vrouwenrechten na het bekijken van de films, omdat er andere studies zijn geweest over andere onderwerpen - niet over vrouwen - waarin de houding van mensen is bestudeerd vóór en na het bekijken van films over een specifiek onderwerp.

Ik hoop dat mijn onderzoek kan bijdragen aan het bevorderen van gendergelijkheid en het versterken van vrouwenrechten, niet alleen in Iran, maar wereldwijd. Door aan te tonen hoe films effectief kunnen worden gebruikt om bewustzijn te creëren en houdingen te veranderen, wil ik humanitaire organisaties en beleidsmakers inzichten bieden die hen kunnen helpen krachtige educatieve tools te ontwikkelen.