Auteurs: mr. Tim van Zuijlen en mr. Chiiun Miin Seah
Wat betekent het om te promoveren? Hoe word je promovendus en wat is ervoor nodig? Tim van Zuijlen sprak met Chiiun Miin Seah over haar promotieonderzoek naar intra-partijdig seksueel misbruik van kindsoldaten. Van Zuijlen kreeg wat wijsheid mee voor aankomende promovendi, vooral voor degenen die vanuit het buitenland naar Groningen komen.

Hoe ben je promovendus geworden?
Ik ben in oktober 2019 naar Groningen verhuisd om samen te werken met (en te leren van) professor Alette Smeulers, aangezien zij gespecialiseerd is in internationale misdrijven en internationale criminologie. Een officiële betaalde positie krijgen was niet makkelijk. Ik begon als externe promovendus - dus zonder financiering - en ik had naast mijn onderzoek twee of soms drie banen in het onderwijs en als barmedewerker.

Ik solliciteerde voor een beurs en werd afgewezen, wat eerlijk gezegd mijn hart brak. Alette moedigde me echter aan om het nog een keer te proberen en de tweede keer lukte het wel. Het lijdt geen twijfel dat ik veel te danken heb aan Alette en mijn briljante onderzoeksgroep (familie, echt waar). Verhuizen zonder financiering - behalve je eigen spaargeld - was een gok met een hoge inzet. Maar op de een of andere manier, met een ongelooflijke dosis geluk, loonde het de moeite. Ik raad dit echter absoluut niet aan. Voor mij was deze gekke beslissing een no-brainer, omdat ik niet gelukkig was met iets anders.

Dat is nog eens een verhaal! Daar was veel moed voor nodig en je klinkt erg gepassioneerd over je onderwerp. Denk je dat dat nodig is voor een promovendus?
Dit is iets waar je heel wat jaren aan moet werken, dus ik denk wel dat passie belangrijk is. Het betaalt niet noodzakelijkerwijs de rekeningen en er zijn zeker andere veilige opties - wat natuurlijk geweldig is! Om de een of andere reden zitten mijn hersenen echter niet zo in elkaar en zou ik persoonlijk gek worden als ik geen passie had voor wat ik doe.

Hoe dan ook, ik hou van lesgeven en het is iets waar ik enorm van geniet. Deze ontdekking is heel erg te danken aan Alette, die me een kans heeft gegeven. Het delen van je passie, kennis en ideeën met studenten is uitzonderlijk lonend. Het helpt me om mijn onderwerp beter te begrijpen en verbetert de kwaliteit van het onderzoek. Een ogenschijnlijk simpele handeling, zoals het vertalen van je onderwerp naar een PowerPointpresentatie, helpt zelfs bij het zien van het grotere geheel en de structuur van je promotieonderzoek.

Kun je dieper ingaan op je onderwerp? Waarom ben je er zo in geïnteresseerd?Mijn onderzoek gaat over intra-partijdig seksueel misbruik van kindsoldaten. Dat wil zeggen: seksueel geweld dat deze kinderen ondergaan door toedoen van hun eigen gewapende groep. Dat kan bijvoorbeeld binnen een staatsleger of binnen rebellengroepen zijn.

De internationale rechtsregels die van toepassing zijn in deze situaties, zijn onvoldoende duidelijk. Het internationaal humanitair recht regelt (wan)gedragingen tussen strijders van verschillende partijen tijdens oorlogstijd, maar omvat geen handelingen binnen dezelfde partij. Kinderen zijn over het algemeen al kwetsbaar tijdens gewapende conflicten. Dit is nog veel meer het geval wanneer ze seksueel misbruikt worden door hun medestrijders die verondersteld werden hen te beschermen.

Je zou denken - en terecht - dat deze disciplinaire zaken intern worden gecontroleerd. Helaas is dit niet altijd vanzelfsprekend. Deze kwestie kwam aan het licht toen het Internationaal Strafhof Dominic Ongwen vervolgde, een voormalige kindsoldaat in Oeganda die opklom in de rangen en commandant werd in het Verzetsleger van de Heer. Hij was een slachtoffer die dader werd en gruwelijke internationale misdaden pleegde. Zijn zaak liet zien hoe complex de kwestie is van kindsoldaten die (seksueel) misbruikt worden door hun medestrijders. Dit is niet alleen een juridisch, maar ook een psychologisch en criminologisch probleem.

Wat zou je willen dat de impact van je onderzoek is? Zou je iets willen veranderen in de wereld?
Het zou geweldig zijn als iemand mijn boek leest en denkt 'Oké, dit is een echt probleem, maar we kunnen en moeten er iets aan doen'. Het zal nuttig zijn voor internationale strafhoven en tribunalen, NGO's, criminologische/juridische beoefenaars/professionals, beleidsmakers en academici. Ik geloof en hoop echt dat dit nuttig is. Ik wil niet dat mijn boek op een boekenplank staat en stof verzamelt, maar dat het gebruikt wordt.

Het hebben van zo'n verbazingwekkend ondersteunende en aanmoedigende academische familie helpt je ook om jezelf te vertrouwen, om je ervan te overtuigen dat je standpunten geldig zijn. Een goed onderbouwd argument moet gehoord worden, ongeacht wie het naar voren brengt. Dat betekent dat deelnemen aan de discussie, op welke manier dan ook, tijdens je project waardevol is. Je moet daar niet mee wachten tot je project klaar is.

Goed advies. Heb je nog andere tips voor mensen die overwegen om te gaan promoveren?
Het leven kan je overkomen, zelfs met de beste planning. Een project formuleren alsof je maar drie jaar hebt in plaats van vier kan een goed plan zijn, omdat de tijd zal vliegen. Je zult waarschijnlijk langzamer gaan dan je hebt gepland. Uiteindelijk zul je elk beetje tijd nodig hebben dat je kunt krijgen.

En hoewel goede supervisie het project misschien niet maakt of breekt, maakt het het proces wel leuker, bevredigender en beter beheersbaar. Probeer in te schatten of je goed overweg kunt met je toekomstige supervisor, het kan een verschil maken.

Tot slot is een ondersteunend systeem van vitaal belang. Elke promovendus zal je vertellen dat het hard werken is. Ik weet dat twijfels, onzekerheden en het impostorsyndroom heel gewoon zijn onder promovendi. Dit hoort tot op zekere hoogte bij het proces, hoe lastig het ook is. Communiceren, delen en hulp vragen aan anderen doet wonderen!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Authors: Tim van Zuijlen and Chiiun Miin Seah, LL.M.
What does it mean to do be a PhD candidate? How do you become one and what does it take? Tim van Zuijlen spoke to Chiiun Miin Seah about her PhD research on intra-party sexual abuse of child soldiers. Van Zuijlen got some wisdom for prospective PhD students, especially those coming to Groningen from abroad.

How did you get to become a PhD student?
I moved to Groningen in October 2019 to work with and learn from prof. Alette Smeulers as she is specialised in international crimes and international criminology. Getting an official paid position was not easy. I started as an external PhD – so without funding – and I worked two or sometimes three jobs in teaching and bartending besides my research.

I applied for a scholarship position and was denied, which honestly broke my heart. However, Alette encouraged me to give it another go and I managed to get the position the second time around. It is no doubt that I owe Alette and my brilliant research group (family, really) a lot for this. Moving with no funding but your own savings was a high-stakes gamble but somehow with some incredible stroke of luck, it paid off. I definitely do not recommend this though. For me, this mad decision was a no-brainer because I wasn’t happy doing anything else.

That’s some story! That took a lot of courage and you sound very passionate about your topic. Do you think that’s needed for a PhD position?
This is something that you have to work on for quite a few years, so I do think passion is important. It doesn’t necessarily pay the bills and there are most certainly other secure options – which is great, of course! For some reason however, my brain isn’t wired like that and I would personally go crazy if I’m not passionate about what I’m doing.

Anyway, I love teaching and it’s something I enjoy so immensely. This discovery is very much thanks to Alette giving me a chance. Sharing your passion, knowledge, and ideas with students is exceptionally rewarding. This helps me understand my topic considerably and improves the quality of the research as well. A seemingly simple act of translating your topic into a PowerPoint presentation even helps in seeing your PhD’s bigger picture and structure.

Can you elaborate on your topic? What made you so interested in it?
My research is on intra-party sexual abuse of child soldiers, which means sexual violence which these children suffer through the hands of their own armed group. This could be in State military and non-State armed forces like rebel groups, for example. International law rules which apply in these situations are insufficiently clear. International Humanitarian Law regulates (mis)conducts between combatants from different parties during wartime, but this doesn’t include acts within the same party. Children are already generally vulnerable during armed conflict. This is much more so when they are sexually abused by their co-combatants who were supposed to protect them.

You would think – and rightly so – that these disciplinary issues are monitored internally. Sadly, this isn’t always a given. This issue broke wide open when the International Criminal Court prosecuted Dominic Ongwen, a former child soldier in Uganda who rose through the ranks and became a commander in the Lord's Resistance Army. He was a victim turned perpetrator who committed heinous international crimes and his case showed just how complex the issue of child soldiers who are (sexually) abused by their co-combatants are. This isn’t merely a legal conundrum but also a psychological and criminological one.

What would you like the impact of your research to be? Would you like to change something in the world?
It would be great if someone reads my book and thinks ‘Okay, this is an actual problem, but we can and need do something about it’. It will be useful for international criminal courts and tribunals, NGOs, criminological/legal practitioners/professionals, policy makers, and academics. I truly believe and hope that this is helpful. I don’t want my book to exist on a bookshelf and collect dust but to be used.

Also, having such an amazingly supportive and encouraging academic family helps you trust yourself and that your points of view are valid. A well-substantiated argument should be heard, no matter who poses it. That means joining the discussion in whichever way that you can during your project is valuable and you should not wait for your project to finish to start doing so.

Good advice. Do you have any other tips for people who are considering doing a PhD?
Some! An important one personally is that life happens even with the best planning. Formulating a project as if you only have three years instead of four might be a good plan because time will fly. You are more likely to go slower than you’ve planned. You will end up needing every bit of time you can get.

Also, although good supervision might not make or break the project, it does make the process more enjoyable, rewarding, and manageable. Try to assess whether you get along with your prospective supervisor, it could make a difference.

Lastly, some kind of support system is vital. Any PhDs will tell you that it is hard work. I know that doubts, insecurities, and impostor syndrome are quite common among PhD students. Communicating, sharing, seeking and asking for help from others will do wonders!