Dutch translation below
The Covid-19 pandemic reveals to us how human bodies are deeply and irrevocably entangled with viruses and other non-human bodies, including animals such as bats and civet cats, on a global scale. Viral strains move biologically and socially within and across species connecting distant geographies, never entirely inhibited by technoscientific infection barriers and political borders built by biomedical experts and governments to keep them out. 

Biologically, we understand better each day how SARS CoV-2 (the germ) infects and moves within its human host, interacts with the viruses, bacteria, and healthy cells which make up the physiology of the human body, and eventually gives rise to Covid-19 (the disease). Medical microbiologists who adapt a configurational or ecological model, however, depart from this germ theory of disease, which has dominated much of biomedical and public health thinking in the past century. These scientists have begun to show us the way disease is not just the outcome of a specific virus or other microbe. According to them, viruses and other microbes are not inherently pathogenic (disease-causing) but their virulence (harmfulness) is very much context-dependent (Méthot and Alizon 2014). Following ecological scholars on the subject across the natural and social sciences, Covid-19 is the outcome emerging from “complex, spatial-temporal interactions between the host immune system and the internal and external microbial environment” (Hinchliffe, Bingham, Allen, and Carter 2016; Lorimer 2017). 

Building on this, from a political ecology perspective, studying the social and cultural features of human-environment interactions is just as important as investigating the biological processes in the ecosystem inside the infected body. In this sense, political ecologists are attuned to the human as well as the nonhuman actors involved. For example, as anthropologist Arregui reminds us, while the Chinese province of Hubei was busy dealing with Covid-19, the African Swine Fever Virus (ASFV), another viral strain, was transmitting largely unhindered among local pig populations, while veterinary staff that usually controls this disease were quarantined. While ASFV does not kill humans but domestic and wild pigs, it is nonetheless severely affecting the human world by disrupting farming economies and ecologies in Asia (Arregui 2020). Covid-19 is said to be a zoonotic disease like SARS (2003), avian flu (2004), swine flu (2009), ebola (2014-15), HIV/AIDS (ongoing) and many others - that is, it was passed on from an animal to a human. Here too then, it is important to understand the historical and contemporary socio-political particulars of the human-nature relations which helped create the conditions for a lethal zoonotic transmission to take place. This is often related to human encroachment of natural spaces, increased urbanization, consumption patterns, farming techniques and much more.

Studying the socio-politics of multispecies relations in ecosystems of forests, rural and urban, national and global spaces is necessary to understand the factors that shape human health and healthcare delivery in the Covid-19 pandemic (such as access to Covid-19 tests and vaccines). These combined factors determine how well we will fare in the face of the Covid-19 pandemic and what still needs doing to overcome this pandemic and prevent another outbreak, epidemic, or pandemic in future. Asian countries with collective memories of SARS, including Hong Kong and China, Singapore, and Taiwan, have been preparing institutionally and society-wide for another zoonotic outbreak since at least 2003 - though their focus was on avian influenza (Shortridge, Peiris, and Guan 2003). These countries know it is not a question of if another outbreak of pandemic potential will arise but which viral strain will emerge when and where. It is for this reason that research such as the University of Gronningen it’s very own LifeLines biobank research team is extremely important in examining the way genetics as well as environmental factors (co-)determine the outcome of a SARS CoV-2 infection. But much more is needed, especially research that is attentive to multispecies relations in overlapping ecosystems, to pave the way for new ways of living and coexisting with other species in a post-Covid-19 world.  

A vaccine, once available, will strengthen the active defense against SARS coronavirus-2 of those in this world privileged enough to receive vaccination. However, failure to take into account the ‘vital-lethal’ entanglement of human and nonhuman bodies in current national and global Covid-19 responses misses the opportunity to resolutely stem in the long term the (re)emergence of Covid-19 and other infectious diseases (EIDs). In the end, Covid-19 may trigger curiosity about the multispecies entanglement of the world, and animate rethinking how we relate to microbial, animal and other non-human species.

Nadine Voelkner, Assistant Professor International Relations and International Organization (IRIO), and Groningen Centre for Health and Humanities, Faculty of Arts

References

Arregui, Anibal Garcia. (2020) Viralscapes. The Bodies of Others after COVID-19. Allegra. Available at: https://allegralaboratory.net/viralscapes-the-bodies-of-others-after-covid-19/. (Accessed April 1, 2020).

Hinchliffe, Steve, Nick Bingham, John Allen, and Simon Carter. (2016) Pathological Lives: Disease, Space and Biopolitics. New York, UNITED KINGDOM: John Wiley & Sons, Incorporated. Available at: http://ebookcentral.proquest.com/lib/rug/detail.action?docID=4773853. (Accessed April 3, 2020).

Lorimer, Jamie. (2017) Parasites, Ghosts and Mutualists: A Relational Geography of Microbes for Global Health. Transactions of the Institute of British Geographers 42: 544–558.

Méthot, Pierre-Olivier, and Samuel Alizon. (2014) What Is a Pathogen? Toward a Process View of Host-Parasite Interactions. Virulence 5: 775–785.

Shortridge, K. F., J. S. M. Peiris, and Y. Guan. (2003) The next Influenza Pandemic: Lessons from Hong Kong. Journal of Applied Microbiology 94: 70–79.

Naar een sociaal-politiek en multispecies perspectief op Covid-19

De Covid-19 pandemie laat ons op een wereldwijde schaal zien hoezeer onze menselijke lichamen verstrikt zijn geraakt in virussen en andere niet-menselijke lichamen, waaronder dieren zoals vleermuizen en civetkatten. Virusstammen verspreiden zich biologisch en sociaal binnen en over diersoorten, die verre geografische gebieden met elkaar verbinden, en laten zich nooit volledig tegenhouden door technowetenschappelijke infectiebarrières en politieke grenzen die door biomedische experts en overheden zijn bedacht om ze buiten te houden. 

Biologisch gezien begrijpen we elke dag beter hoe SARS CoV-2 (de ziektekiem / het virus) infecteert en beweegt binnen de menselijke gastheer. Hoe de wisselwerking van het virus met andere virussen, bacteriën en gezonde cellen die deel uitmaken van de fysiologie van het menselijk lichaam uiteindelijk aanleiding geeft tot Covid-19 (de ziekte). Medische microbiologen die een configuratie- of ecologisch model aanpassen wijken echter af van deze kiem-theorie van de ziekte, die in de afgelopen eeuw een groot deel van het biomedische en volksgezondheidsdenken heeft gedomineerd. Deze wetenschappers laten ons zien hoe ziekte niet slechts het resultaat is van een specifiek virus of een andere microbe. Volgens hen zijn virussen en andere microben niet inherent pathogeen (ziekteverwekkend), maar is hun virulentie (schadelijkheid) sterk contextafhankelijk (Méthot en Alizon 2014). In navolging van ecologische geleerden over het onderwerp in de natuur- en sociale wetenschappen, stellen deze onderzoekers dat Covid-19 het resultaat is van "complexe, ruimtelijk-temporele interacties tussen het immuunsysteem van de gastheer en de interne en externe microbiële omgeving" (Hinchliffe, Bingham, Allen, en Carter 2016; Lorimer 2017). 

Hierop voortbouwend is het bestuderen van de sociale en culturele kenmerken van de interacties tussen mens en milieu vanuit een politiek ecologisch perspectief net zo belangrijk als het onderzoeken van de biologische processen in het ecosysteem binnen het geïnfecteerde lichaam. In die zin zijn politieke ecologen geïnteresseerd in zowel de menselijke als de niet-menselijke actoren die zijn betrokken. Zo herinnert de antropoloog Arregui ons eraan dat, terwijl de Chinese provincie Hubei druk bezig was met Covid-19, het Afrikaanse varkenspestvirus (AVVV), een andere virale stam, zich grotendeels ongehinderd verspreidde onder de lokale varkenspopulaties, terwijl het diergeneeskundig personeel dat deze ziekte normaalgesproken onder controle heeft, in quarantaine werd geplaatst. Hoewel AVVV geen mensen doodt, maar gedomesticeerde en wilde varkens, heeft het toch ernstige gevolgen voor de menselijke wereld doordat het de landbouweconomie en de ecologieën in Azië verstoort (Arregui 2020). Covid-19 zou een zoönose ziekte zijn zoals SARS (2003), vogelgriep (2004), varkensgriep (2009), ebola (2014-15), hiv/aids (lopend) en vele andere - dat wil zeggen, dat het overgedragen wordt van dier op mens. Ook hier is het dus belangrijk om de historische en hedendaagse sociaal-politieke bijzonderheden van de mens-natuur relaties te begrijpen die hebben geholpen voorwaarden te scheppen voor een dodelijke zoönoseoverdracht. Dit heeft vaak te maken met de aantasting van natuurgebieden door de mens, toegenomen verstedelijking, consumptiepatronen, landbouwtechnieken en nog veel meer.

Om te begrijpen welke factoren de menselijke gezondheid en gezondheidszorg in de Covid-19 pandemie bepalen (zoals toegang tot testen en vaccinaties) is het noodzakelijk om de sociaal-politieke relaties van meerdere soorten in ecosystemen van bossen, landelijke en stedelijke, nationale en mondiale gebieden te bestuderen. Deze gecombineerde factoren bepalen hoe goed we het zullen doen in het licht van de Covid-19 pandemie en wat er nog gedaan moet worden om deze pandemie te overwinnen en een nieuwe uitbraak, epidemie of pandemie in de toekomst te voorkomen. Aziatische landen met een collectief geheugen van SARS, waaronder Hongkong en China, Singapore en Taiwan, bereiden zich institutioneel en maatschappelijk voor op een nieuwe zoönose-uitbraak sinds ten minste 2003 - hoewel hun aandacht vooral uitging naar de vogelgriep (Shortridge, Peiris en Guan 2003). Deze landen wisten dat het niet de vraag was of er een nieuwe potentiële uitbraak van een pandemie zou ontstaan, maar welke virusstam wanneer en waar zou opduiken. Daarom is onderzoek zoals het LifeLines onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen uiterst belangrijk om in kaart te brengen hoe zowel de genetica als de omgevingsfactoren de uitkomst van een SARS CoV-2 infectie (mede) bepalen. Maar er is nog veel meer nodig, vooral onderzoek dat aandacht heeft voor relaties tussen meerdere soorten in overlappende ecosystemen, om de weg te effenen voor nieuwe manieren van leven en coëxisteren met andere soorten in een post-Covid-19 wereld.  

Een vaccinatie, zodra deze beschikbaar is, zal de actieve verdediging tegen het SARS coronavirus-2 van degenen die in deze wereld geprivilegieerd genoeg zijn om zich te laten vaccineren, versterken. Als er echter geen rekening wordt gehouden met de 'vitaal-dodelijke' verstrengeling van menselijke en niet-menselijke lichamen in de huidige nationale en mondiale Covid-19 responses, missen we de kans om de (her)opkomst van Covid-19 en andere infectieziekten (EID's) op de lange termijn resoluut ten einde te brengen. Uiteindelijk kan Covid-19 bijdragen aan nieuwsgierigheid naar de verbondenheid tussen meerdere soorten in de wereld, en ertoe leiden dat we de manier waarop we ons verhouden tot microbiële, dierlijke en andere niet-menselijke soorten heroverwegen.

Nadine Voelkner, Assistent professor International Relations and International Organization (IRIO), en Groningen Centre for Health and Humanities, Faculteit der Letteren 

Referenties

Arregui, Anibal Garcia. (2020) Viralscapes. The Bodies of Others after COVID-19. Allegra. Available at: https://allegralaboratory.net/viralscapes-the-bodies-of-others-after-covid-19/. (Accessed April 1, 2020).

Hinchliffe, Steve, Nick Bingham, John Allen, and Simon Carter. (2016) Pathological Lives: Disease, Space and Biopolitics. New York, UNITED KINGDOM: John Wiley & Sons, Incorporated. Available at: http://ebookcentral.proquest.com/lib/rug/detail.action?docID=4773853. (Accessed April 3, 2020).

Lorimer, Jamie. (2017) Parasites, Ghosts and Mutualists: A Relational Geography of Microbes for Global Health. Transactions of the Institute of British Geographers 42: 544–558.

Méthot, Pierre-Olivier, and Samuel Alizon. (2014) What Is a Pathogen? Toward a Process View of Host-Parasite Interactions. Virulence 5: 775–785.

Shortridge, K. F., J. S. M. Peiris, and Y. Guan. (2003) The next Influenza Pandemic: Lessons from Hong Kong. Journal of Applied Microbiology 94: 70–79.