“If we learn to look not only at diseases and disorders, but also at health and needs, the efforts we provide as healthcare professionals will benefit our patients and public health much better, and on top of that, we can use the available - but always too tight - funds more efficiently”, says Gerjan Navis.

She is an internist-nephrologist at the UMCG, co-authored the Knowledge Agenda for Prevention 2018 and is one of our keynote speakers at the Aletta Research Meet-Up on June 7. In this blog you can read about the story behind Navis's thesis and her keynote of June 7: 'Food, (Public) Health and the Power of Aletta'.

Distinction between medical science and medical practice
“The way we look at health, the course of life and disease must change,” explains Navis. “Whereas in the past decades we focused mainly on separate diseases and isolated interventions on one syndrome, in recent years we have increasingly gained the insight that this approach has in fact made progress, but does not offer a suitable answer to the health issues of an ageing society.”
The course of life, differences between people, the environment in which people live... It all plays a role in whether or not they are and stay healthy. But these factors also play a role in the course and impact of disease on well-being and quality of life. Such contextual factors are now mainly included in medicine on the basis of common sense and a combination of practical - and life experience.
That is in fact what we mean when we speak about the distinction between medical science and medical practice. By that we really mean: the context and the differences between people are extremely important, but in a scientific sense we have no control over them. If we want to address the health issues of an ageing society, we must also develop scientific frameworks for this. That is one of the most important challenges for 21st century medicine.

Sweet-toothed Frisians and city snackers: the road to personalised prevention
A concrete example of a study that did not look at the clinical picture, but at health as a whole and the factors that play a role, comes from Navis's group itself.
In the study ‘A spatial analysis of dietary patterns in a large representative population in the north of the Netherlands’, Louise Dekker and Richard Rijnks discovered that the eating habits of people in the northern Netherlands differ considerably from region to region. The researchers rely on data from the long-term Lifelines population health study.
“For example, we discovered that there are relatively many sweet-toothed people in the Frisian countryside and many conscious eaters – but also many snackers – in urban areas. The regional differences in eating patterns did not appear to depend on age or income. This indicates that they are a reflection of a difference in food culture”, Navis explains. When the researchers present the data in the region, they are usually received with some hilarity. People do recognise themselves and their environment in them. “However, the scientific interest goes beyond an amusing mirror”, Navis says. “From scientific research we know that lifestyle advice only has a chance of success if it matches the values and preferences of the target group. By identifying eating habits, finding that connection is facilitated in a scientifically based manner. With this we make a step towards personalised prevention, as it were. Compared to a one-size-fits-all approach and a completely individual approach, we outline regional and local group preferences here.”

The insight into these group preferences helps municipalities with the responsibilities and challenges for the health and well-being of their citizens. Therefore, there is a lot of interest in these analyses. The next step is to include the data in local and regional prevention policy. However, Navis adds the side-note that the data only provide a modest insight into the living environment of the target groups. “We would like to supplement this with qualitative assessments and action research.”

Together we make progress
Navis is also aware of the fact that she and her fellow researchers have explored only a fraction of all Lifelines data. “Thanks to this large-scale health research, a huge amount of data about the course of life, the environment and mankind in its totality is available. These data are worth gold, but in order to let them be of real value for and to be able to apply them to the inhabitants of the northern Netherlands, we must work together as researchers. This not only involves research into data from the Lifelines research, but also our attitude as researchers, and the way in which we have organised care, for example.” With that Navis refers to the special gap between preventive and curative healthcare. “These disciplines are inextricably linked, but we still mainly treat them as separate disciplines, partly driven by the differences in financing structure,” she explains. “The prevention specialists focus primarily on (completely) healthy people. The bizarre thing is, however, that complete absence of ailments is very rare. With the advancing of years, an increasing number of people is faced with one or more disorders. Especially when something is wrong with you, you can benefit a lot from good preventive measures, such as healthy nourishment and exercise."
By taking preventive health measures we can ensure that the disease runs as favourable as possible and that the patient learns to live with the disorder as well and as fit as possible. “Curative care can learn a lot from the mindset of prevention,” says Navis. Vice versa, curative care has much to offer prevention: “Because in curative care we are used to checking the results of our actions by means of measurements, especially in the healthcare sector we have good opportunities for improvement programs with regard to lifestyle interventions. This is usually not possible in primary prevention.
In addition, in healthcare we have much to do with risk groups that are difficult to reach for primary prevention, but not for us. By working together, we combine the best of both worlds.”

Aletta connects
According to Navis, the Aletta Jacobs School of Public Health is a very good step in the right direction. “It ensures that researchers who normally stay in their own box, work together.” The professor is extremely motivated to set up interdisciplinary and transdisciplinary research - rather today than tomorrow - in collaboration with the researchers connected to the Aletta Jacobs School of Public Health. “This is the only way in which we can really make a difference in the health of the Dutch.”

Research Meet-Up Thursday, June 7
Have you grown curious about Prof. Gerjan Navis's keynote, or do you want to spar with her about the aspects that play a role in healthy ageing? Then sign up for the Aletta Research Meet-Up next Thursday, June 7, and meet besides Prof. Dr. Navis numerous researchers who - just like you - are active in the field of public health research.

_____________________________________________________________________________________

Gerjan Navis’ keynote: de weg naar personalised prevention

“Als we leren om niet alleen naar ziektes en aandoeningen te kijken, maar ook naar gezondheid en behoeftes, komt de inzet die we als zorgprofessionals leveren veel beter ten goede aan onze patiënten en aan de volksgezondheid en bovendien kunnen we op die manier de beschikbare – maar altijd te krappe – fondsen efficiënter inzetten”, stelt Gerjan Navis.

Ze is internist-nefroloog in het UMCG, schreef mee aan de Kennisagenda Preventie 2018 en is op 7 juni een van onze keynote sprekers tijdens de Aletta Research Meet-Up. In dit blog kun je vast iets lezen over het verhaal achter Navis’ stelling en haar keynote van 7 juni: ‘Food, (Public) Health and the Power of Aletta’.

Onderscheid tussen geneeskunde en geneeskunst
“De manier waarop we naar gezondheid, levensloop en ziekte kijken, moet veranderen”, legt Navis uit. “Waar we ons in de afgelopen decennia voornamelijk richtten op afzonderlijke ziektes en geïsoleerde interventies op één ziektebeeld pleegden, komen we de laatste jaren steeds meer tot het inzicht dat die benadering weliswaar vooruitgang heeft gebracht, maar geen passend antwoord biedt op de gezondheidsissues van een verouderende samenleving.”
Levensloop, verschillen tussen mensen, de omgeving waarin mensen zich begeven… Het speelt allemaal een rol in het al dan niet gezond zijn en blijven. Maar deze factoren spelen ook een rol in het beloop en de impact van ziekte op welzijn en kwaliteit van leven. Dergelijke contextuele factoren worden in de geneeskunde nu voornamelijk meegenomen op basis van gezond verstand en een combinatie van praktijk- en levenservaring. Dat is ook wat bedoeld wordt, als we spreken over het onderscheid tussen geneeskunde, en geneeskunst. Daarmee bedoelen we eigenlijk: de context en de verschillen tussen mensen zijn enorm belangrijk, maar in wetenschappelijke zin hebben we er geen grip op. Als we de gezondheidsissues van een verouderende samenleving het hoofd willenbieden, moeten we ook daarvoor wetenschappelijke kaders ontwikkelen. Dat is een van de belangrijkste uitdagingen voor de geneeskunde van de 21ste eeuw.

Friese zoetekauwen en stadse snackers: de weg naar ‘personalised prevention’
Een concreet voorbeeld van een onderzoek waarbij niet is gekeken naar het ziektebeeld, maar naar gezondheid als geheel en de factoren die daarin een rol spelen, komt uit de groep van Navis zelf.
In het onderzoek ‘A spatial analysis of dietary patterns in a large representative population in the north of The Netherlands’ ontdekten Louise Dekker en Richard Rijnks dat de eetgewoonten van Noord-Nederlanders per regio behoorlijk verschillen. De onderzoekers baseren zich op gegevens uit het langdurige bevolkingsgezondheidsonderzoek Lifelines.
“Zo ontdekten we bijvoorbeeld dat er op het Friese platteland relatief veel zoetekauwen wonen en in stedelijke gebieden veel bewuste eters, maar ook veel snackers. De regionale verschillen in eetpatronen bleken niet afhankelijk te zijn van leeftijd of inkomen. Dat geeft aan dat ze een afspiegeling vormen van een verschil in eetcultuur”, legt Navis uit. De gegevens worden, als de onderzoekers ze presenteren in de regio, doorgaans met enige hilariteit ontvangen. Mensen herkennen zichzelf en hun omgeving wel hierin. “Het wetenschappelijk belang gaat echter verder dan een amusante spiegel.” aldus Navis. “Uit wetenschappelijk onderzoek weten we dat leefstijladviezen alleen kans van slagen hebben, als ze aansluiten bij waarden en voorkeuren van de doelgroep. Door eetgewoonten in kaart te brengen wordt het vinden van die aansluiting op een wetenschappelijk onderbouwde manier gefaciliteerd. Daarmee maken we als het ware een stap naar ‘personalised prevention’. Ten opzichte van een ‘one-size-fits-all’ aanpak en een volledig individuele aanpak, schetsen we hier regionale en lokale groepsvoorkeuren.”

Het inzicht in deze groepsvoorkeuren helpt gemeenten bij de verantwoordelijkheden en uitdagingen voor de gezondheid en het welzijn van hun inwoners. Er is dan ook veel belangstelling voor deze analyses. De volgende stap is om de gegevens mee te nemen in lokaal en regionaal preventiebeleid.  Wel maakt Navis de kanttekening dat de gegevens slechts een bescheiden inkijkje bieden in de leefwereld van de doelgroepen. “We willen dit graag aanvullen met kwalitatieve inventarisaties en actie-research.”

Samen komen we verder
Ook is Navis zich bewust van het feit dat zij en haar collega-onderzoekers slechts een fractie van alle Lifelines data hebben geëxploreerd. “Met dank aan dit grootschalige gezondheidsonderzoek is een gigantische hoeveelheid data beschikbaar over de levensloop, de omgeving en de mens in zijn totaliteit. Die data zijn goud waard, maar om het echt van waarde te laten zijn voor en te kunnen toepassen op de inwoners van Noord-Nederland moeten we als onderzoekers samenwerken. Daarbij gaat het niet alleen om onderzoek naar data uit het Lifelines onderzoek, maar ook om onze houding als onderzoekers en de manier waarop we bijvoorbeeld de zorg hebben georganiseerd.” Navis doelt daarmee op de bijzondere kloof tussen de preventieve en curatieve zorg. “Deze disciplines zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar toch behandelen we ze nog vooral als op zichzelf staande disciplines, mede gestuurd door de verschillen in financieringsstructuur”, legt ze uit. “Zo richten de preventiespecialisten zich voornamelijk op (volledig) gezonde mensen. Het bizarre is echter dat volledige afwezigheid van kwalen heel zeldzaam is. Met het klimmen van de jaren krijgt een steeds groter aantal mensen te maken met een of meerdere aandoeningen. Juist als er al iets met je aan de hand is, heb je extra veel baat bij goede preventieve maatregelen, zoals gezonde voeding en bewegen.”
Door preventieve gezondheidsmaatregelen te nemen kunnen we ervoor zorgen dat de ziekte zo gunstig mogelijk verloopt en dat de patiënt zo goed en fit mogelijk met de aandoening leert leven. “De curatieve zorg kan daarin veel leren van de mindset van preventie”, stelt Navis. Andersom heeft de curatieve zorg de preventie veel te bieden: “Omdat we in de curatieve zorg gewend zijn om de resultaten van ons handelen te checken door middel van metingen, hebben we juist in de zorg goede mogelijkheden voor verbetertrajecten met betrekking tot leefstijl interventies. In de primaire preventie is dat doorgaans niet mogelijk. Daarnaast hebben we in de zorg veel te maken met risicogroepen die moeilijk te bereiken zijn voor de primaire preventie, maar niet voor ons.
Door samen te werken combineren we ‘the best of both worlds’.”

Aletta verbindt
De Aletta Jacobs School of Public Health is volgens Navis een hele mooie stap in de goede richting. “Het zorgt ervoor dat onderzoekers die normaliter in hun hokje blijven zitten, gaan samenwerken.” De professor is enorm gemotiveerd om – liever vandaag dan morgen – interdisciplinair en transdisciplinair onderzoek op te zetten in samenwerking met de aan de Aletta Jacobs School of Public Health verbonden onderzoekers. “Alleen op die manier kunnen we echt een verschil bewerkstelligen in de gezondheid van de Nederlander.”

Research Meet-Up donderdag 7 juni
Ben je nieuwsgierig geworden naar de keynote van prof. dr. Gerjan Navis of wil je met haar sparren over de aspecten die een rol spelen in gezond ouder worden? Meld je dan aan voor de Aletta Research Meet-Up op donderdag 7 juni aanstaande en ontmoet naast prof. dr. Navis tal van onderzoekers die net als jij actief zijn in het public health onderzoeksveld.