Prof.dr. Ben Feringa in Nature Nanotechnology: Beheersing van complexe nanosystemen stap dichterbij

We zijn een stap verder in het beantwoorden van één van de belangrijke wetenschappelijke uitdagingen die Science in 2005 heeft opgesteld. De Groningse chemicus prof.dr. Ben Feringa is er met zijn team in geslaagd een nano-systeem te assembleren en met behulp van licht te disassembleren. Beheersing van dit principe is onder andere belangrijk voor een gerichte toediening van geneesmiddelen. Een publicatie hierover in Nature Nanotechnology staat sinds 14 augustus online.

Zelfassemblage ligt ten grondslag aan het opbouwen van systemen in de levende natuur, bijvoorbeeld een cel. Om zo’n complex systeem na te maken betekent een enorme wetenschappelijke uitdaging. Vorderingen op dit vlak, zoals nu gemaakt door Feringa c.s., bieden perspectief voor vele toepassingen zoals gecontroleerde geneesmiddelafgifte, slimme materialen en biohybride systemen.

Beheersing van nanobuisje en nanocapsule

De onderzoekers zijn erin geslaagd een nanobuisje selectief te assembleren en disassembleren door de photoswitchable fluorescerende kern van zijn bouwstenen te beïnvloeden met licht. Ook konden zij de capsule laten af- en aanhechten aan het neonbuisje zonder dat dit effect had op het buisje zelf. Hiermee is een belangrijke stap gezet naar complexere zelf-geassembleerde systemen op nanoschaal.

Wetenschappelijke uitdaging

In 2005 publiceerde Science 25 grote uitdagingen in de wetenschap. Eén ervan was 'How far can we push self-assembly?’. Behalve door Science in 2005, werd zelfassemblage dit voorjaar ook in De Nederlandse Wetenschapsagenda van de KNAW genoemd als een van de grootste wetenschappelijke uitdagingen. In het Nature Nanotechnology-artikel van Feringa c.s. wordt een deel van deze veelomvattende vraag beantwoord.

Meer informatie: prof.dr. Ben Feringa (Jacobus H. van 't Hoff leerstoel in organische scheikunde) 
Zie ook: http://www.rug.nl/fse-research/feringa/index

Ga voor het artikel naar http://www.nature.com/nnano/journal/vaop/ncurrent/full/nnano.2011.120.html

Dit onderzoek is mede mogelijk gemaakt door Feringa’s NWO Spinozapremie uit 2004.