Je zult nu maar premier worden. Of baas van een bedrijf. Duiders van de huidige tijd zeggen dat we leven in een polycrisis en een permacrisis. Er spelen veel uitdagingen tegelijk – oorlog, migratie, vergrijzing, klimaatverandering, de opkomst van AI – en dat blijft nog wel even zo. Dit stelt bijzondere eisen aan leiders.

Hoogleraren Janka Stoker en Harry Garretsen schreven het boek Goede leiders in onzekere tijden. Daarin noteren ze onder meer enkele minder nuttige neigingen tijdens crises. Zo klinkt vaak de roep om ‘nieuw leiderschap’. Simplistische stereotypen spelen daarbij een hoofdrol: we willen een sterke man die ingrijpt of een begripvolle vrouw die zorgt.

Zittende leiders hebben daarnaast in crisistijd de reflex om directiever te worden. Vaak wordt die neiging om meer te controleren en te sturen te lang doorgezet. Maar als er geen acute dreiging is, dan is juist brede participatie, van burgers of medewerkers, essentieel om tot nieuwe ideeën en oplossingen te komen. Die brede participatie bereik je met ‘identity leadership’, identiteitsleiderschap, zeggen Stoker en Garretsen. Bij die stijl van leidinggeven staat niet de leider, maar de groep centraal. Niet ‘ik’, maar ‘wij’.

Maar hoe doe je dat? Lees de volledige NRC-column van Ben Tiggelaar, die wekelijks schrijft over persoonlijk leiderschap.