De neiging van de Haagse politiek om op de knop met nieuw beleid te drukken is veel sterker dan de drang om bestaand beleid grondig te evalueren. Dit leidt tot frustraties bij uitvoerders én wantrouwen bij burgers, stellen Janka Stoker en Harry Garretsen in hun nieuwste column voor het Financieele Dagblad.

Niet alleen bij de gaswinningsproblematiek, maar ook bij recente dossiers (zoals jeugdzorg, toeslagenschandaal, vluchtelingenopvang, stikstofprobleem en coronabeleid), is er sprake van ‘systeemfalen’, waarbij het beleid in Den Haag volledig losgezongen bleek van de uitvoeringspraktijk.

Bij de analyse of het beleid doet wat het moet doen, hebben zowel kabinet als Tweede Kamer de sterke neiging het eigen beleid niet grondig te evalueren. Liever wordt bij twijfel over de effectiviteit van staand beleid stante pede besloten tot geheel nieuw beleid, met daarbij behorende nieuwe regels en instanties.

De analyse is bekend én wordt breed gedeeld: de overheid scoort een flinke onvoldoende als het om de uitvoering van haar eigen beleid gaat. Bij zijn aantreden maakte het kabinet Rutte IV het verbeteren van het overheidsbeleid en, daaraan gekoppeld, het vergroten van het vertrouwen van de burger in het beleid zelfs tot een heus speerpunt. Waarom lukt het dan maar niet of nauwelijks om het beter te doen? Het heeft in elk geval deels te maken met het ontbreken van kennis en kunde, aldus Stoker en Garretsen in hun column.

Lees de volledige column op de website van het Financieele Dagblad.