'Naar een slecht voorgevoel kun je beter maar luisteren.'

Tekst: Ellis Ellenbroek

Als lid van de Groningse studentenroeivereniging Gyas bleek Ymkje Clevering (1995) een opvallend talent. Het resulteerde in een plek in het Nationaal Team. Bij de laatste Olympische zomerspelen in Tokio (2021) won Ymkje zilver in de vrouwen vier zonder stuur. Met haar bachelor geneeskunde op zak woont ze tegenwoordig in Amsterdam, the place to be voor roeiers. Dokter worden hoeft niet meer voor haar. Maar in 2024 goud bij de Olympische Spelen in Parijs, ja graag!

Parijs is nog ver weg. Hoe zien je dagen er momenteel uit?
'Ik volg een master gezondheidswetenschappen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Die wil ik dit jaar graag afronden. En natuurlijk train ik veel. In januari waren we op trainingskamp in Portugal. Er is een nieuwe hoofdcoach die nu zowel de mannen als de vrouwen onder zich heeft. Andere aanpak, andere trainingsschema's, nieuwe groep. Het is wennen.
Iedereen is nu voor zichzelf aan het trainen. Dat houdt in dat ik veel in de eenmansboot zit, dus met twee riemen. Leuk, maar ook wennen. Want ik heb eigenlijk weinig ervaring met twee riemen. Als studentroeier begin je met achten, dat is met één riem. De twee-riemen-periode komt daarna. Maar die heb ik overgeslagen, omdat ik in best korte tijd ben doorgestoomd naar het hoogste niveau, als boorder, dus met één riem. Ik probeer dat nu in te halen.'

Waarom? Jij hebt je toch al bewezen als bakboordroeister van de vrouwen vier zonder stuur?
'Ja, en daar wil ik ook graag weer in. Maar alles ligt weer open. Iedereen krijgt nieuwe kansen. Er komen nieuwe selecties. Ieder jaar wordt gekeken of mensen nog wel in de juiste boten zitten. Ik wil dat ze mij niet al bij voorbaat uitsluiten voor boten met twee riemen.'

Het lijkt me stressvol, dat er nog veel onzeker is. Ben je goed in omgaan met stress?
'Ja.'

Wat zijn je trucjes?
'Ik heb niet zoveel trucjes nodig, het gaat op een natuurlijke manier. Ik zit niet op de Headspace-app. Ik kan dingen zelf wel handelen en ben niet snel van mijn stuk gebracht. Dat zijn, denk ik, mijn noordelijke roots.'

Waarom ging je roeien toen je in Groningen studeerde? En wat maakte jou een uitblinker?
'Met een vriendinnetje van de middelbare school in Friesland schreef ik me in bij Gyas. Ik wilde me ergens bij aansluiten, maar niet bij een club met drinken als voornaamste bindende factor.
Ik heb wel aanleg voor sport. Ik kan aardig voetballen en heb tot mijn twaalfde gezwommen en geturnd. Roeien ligt mij omdat ik sterk en groot ben, met een sterk stel benen. Veel mensen denken dat roeien een sport is is waar het voornamelijk op de armen aankomt. Maar het is veel meer een benensport. Je rijdt naar voren op een bewegend bankje, duwt je billen naar achteren en dan ga je weer naar voren.
Als je als jonge meid hebt geturnd, kun je meestal aardig goed je ledematen aansturen. Wat ook helpt is dat ik een harde werker ben, met uithoudingsvermogen.'

Heb je gebruik gemaakt van de Studenten Topsportregeling van de RUG?
'De RUG-regeling geeft onder meer voorrang bij het kiezen van tutorgroepen. Daar heb ik wel gebruik van gemaakt. En ik heb het collegegeld teruggekregen van het laatste jaar van mijn bachelor, 2015 -2016. Dat was een pittig jaar. Ik was toen druk met de kwalificatie voor het WK onder de 23 in Rotterdam.'

Waarom verhuisde je in 2017 naar Amsterdam?
'Het centrum van het roeien, ligt in Amsterdam, met zijn beroemde Bosbaan. Ik weet nog hoe we ons voorbereidden op het WK onder de 23. Een meisje uit Groningen, twee uit Amsterdam en ik. Twee weken hebben we in Groningen getraind en zes weken in Amsterdam. Het is moeilijk om Amsterdammers naar Groningen te krijgen. Het was al uniek dat ons dat twee weken lukte. '

Waar leef je van?
'Sinds juni 2017 heb ik een A-status. Als sporter met een A-status krijg je een maandelijks stipendium van de overheid. Ik verkoop ook zonnebrilkoordjes, maar dat is meer voor de aardigheid. Met mijn beste vriendin en huisgenootje, Roos de Jong, ook roeister, doe ik allerlei dingetjes ernaast. Die zonnebrilkoordjes rijgen we zelf en die hebben we op een website staan. We hebben ook plannen haarelastieken van restanten zijde te gaan maken.'

Dat is toch helemaal niks voor zo'n stevige, sterke sportvrouw, dat gepriegel?
Quasi beledigd: 'O joh!' Staat op en haalt een gehaakte miereneter tevoorschijn. En een karper, geborduurd in Tokio. 'Ik ben redelijk rusteloos. Na het trainen moet ik uitrusten, ik kijk dan bijvoorbeeld series, maar kan niet stilzitten. Ik moet iets met mijn handen doen.
Een zittende hobby is het minst belastend. Dat we een camper hebben opgeknapt was op het randje, dat kostte namelijk behoorlijk wat energie. Maar we zijn er zelf nogal van onder de indruk. Alles hebben we zelf gedaan! Hout van binnen, elektriciteit, keukentje erin, zonnepaneel op het dak. Ik vind het leuk om nieuwe dingen te leren en nu kan ik ook tegelen, voegen en flexen! Vorig jaar kreeg ik op mijn verjaardag een decoupeerzaag en een accuboormachine.'

Heb je je zilveren Olympische plak uit Tokio ook bij de hand?
Lachend: 'Heel toevallig wel. Laatst kwam een moeder van een huisgenootje langs en die vroeg er ook naar, dus toen heb ik hem weer boven water gehaald. Ik heb hem niet altijd in de buurt. De eerste anderhalve maand lag hij in het dashboardkastje van de auto.'

Dat de Zomerspelen van 2020 door corona een jaar werden uitgesteld kwam jou goed uit. Vertel!
'Op 27 december 2019 kreeg ik een fietsongeluk. Ook tijdens Kerst moet ik sporten. We moeten onze minuten per dag halen. Met mijn broertje en zwager ging ik fietsen in Friesland. Zij stelden mountainbiken voor. Ik twijfelde, mountainbiken is nogal gevaarlijk, over boomstronken en heuveltjes. Maar ik dacht: Moet een keertje kunnen, niet altijd zo moeilijk doen. Nu denk ik: Naar een slecht voorgevoel kun je beter maar luisteren.
Mijn broertje en ik gingen nog een extra rondje, mijn minuten waren nog niet vol en het kon nog net voor het donker. Toen ging ik onderuit, in Appelscha.
Ik stond weer op en voelde van alles in mijn linkerschouder los van elkaar bewegen. De elleboog rechts verstijfde. Verkeerde boel. Mijn sleutelbeen links en rechterelleboog waren gebroken. Twee armen kapot op de drempel van het Olympisch jaar. Ik heb heel erg geschreeuwd in het bos.
Ik ben geopereerd aan mijn sleutelbeen. Na vijf weken ging ik stiekem een beetje binnen roeien, na negen weken mocht het weer voluit. Ik moest de bewegingen allemaal opnieuw aanleren.
Mij is het makkelijker gemaakt door corona. Anders was het heel krap en moeilijk geworden. Dan weet ik niet of het was gelukt mij te kwalificeren.'

Wat zijn de plannen voor na je topsportcarrière? Je hebt je bachelor geneeskunde gehaald. Wil je dokter worden?
'Nee. Mijn master gezondheidswetenschappen is meer op publieke gezondheid gericht dan op casuïstiek. Het masterprogramma heet infectious diseases and public health, ik ben nu bezig met een onderzoek naar slangenbeten. Dokter worden hoeft van mij niet meer. Ik ging studeren met het idee orthopeed te worden, maar ik merkte dat ik niet leefde voor de studie, zoals sommigen wel doen. Ik verloor me in het roeien.
Ik heb geen zin om te moeten verhuizen voor een opleidingsplek, en ik ben nu zoveel buiten dat ik er niet aan moet denken om vijftig, zestig uur per week in een ziekenhuis te zitten. Voor roeien wil ik juist wél offers brengen.
Ik denk dat ik met de unieke ervaring van topsporter wel een eigen bedrijf moet kunnen opzetten. Waarin weet ik nog niet. Mij lijkt het leuk als ik aan het begin van de dag nog niet precies weet wat ik ga doen, het moet geen voorspelbaar werk zijn. Ik ga proberen straks iets turbulents te vinden! Maar in elk geval de komende tweeënhalf jaar is roeien nog mijn levensinvulling.'

Ymkje Clevering

Ymkje Clevering (Haulerwijk, 1995) begon in 2014 met roeien. Ze was toen tweedejaars geneeskunde aan de RUG. Ze werd lid van roeivereniging Gyas en bleek zeer talentvol. In 2017 kwam ze in het Nationaal Team en won met de vrouwen acht direct zilver op het EK in Tsjechië. Met de vier zonder stuurvrouw werd Ymkje drie keer op rij Europees Kampioen (2019, 2020, 2021) en tweede op het WK van 2019. De vier roeiden bij de Olympische Spelen van Tokio (2021) naar zilver. Ymkje haalde haar bachelor geneeskunde aan de RUG in 2016 en doet nu een master aan de VU in Amsterdam. Ze woont in de hoofdstad in een huis met zeven andere topsportsters.

Bekijk de zonnebrilkoordjes van Ymkje.