prof. dr. D. (Douwe) Draaisma

Douwe Draaisma (1953) studeerde psychologie en filosofie aan de Universiteit van Groningen. Daarna vertrok hij naar de Universiteit van Utrecht, waar hij in 1993 promoveerde bij Piet Vroon op een proefschrift over de metaforische aard van de taal waarin we over het geheugen denken en spreken (handelseditie: De Metaforenmachine. Een geschiedenis van het geheugen, zie: boeken). In 1993 keerde hij terug naar de Universiteit van Groningen als docent theorie en geschiedenis van de psychologie. Draaisma publiceerde onder meer over de geschiedenis van het begrip precisie in de vroege experimentele psychologie (The Age of Precision: F.C. Donders and the Measurement of Mind, zie: boeken) en over het autobiografisch geheugen (Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt, zie: boeken). Andere publicaties hebben betrekking op de psycholoog-filosoof Gerard Heymans (1857-1930), William James, de geschiedenis van tijdmeting en de geschiedenis van de neurologie. Bij de Van der Leeuw-Lezing 2002 van Ian McEwan (link) trad Draaisma op als co-referent (link). In 1990 ontving Draaisma van het Nederlands Instituut voor Psychologen de Heymans Prijs voor zijn onderzoek naar de geschiedenis van de psychologie. Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt is bekroond met verschillende wetenschappelijke en literaire prijzen. In 2003 werd Draaisma benoemd tot bijzonder hoogleraar geschiedenis van de psychologie, op een leerstoel van het Archief- en Documentatiecentrum Nederlandse Psychologie.