Het belang van samenwerking in de zorg
Datum: | 04 juni 2015 |
We worden steeds ouder. Mede als gevolg hiervan worden artsen geconfronteerd met steeds complexere zorgvragen die vragen om meer samenwerking van zorgverleners. Een voorbeeld: een vrouw van 78 jaar die in het verleden een hartaanval heeft gehad is tevens gediagnosticeerd met diabetes type 2, COPD, artritis en depressie. Voor haar aandoeningen moet de vrouw behandeld worden door een cardioloog, internist, oogarts, orthopeed, reumatoloog, longarts, psychiater en huisarts. Dit zijn maar liefst 10 specialisten. In de praktijk gebeurt het vaak dat deze artsen elk hun specialisme-specifieke behandelingen uitvoeren, wat kan leiden tot versnippering van de zorg. Versnipperde zorg heeft negatieve gevolgen voor de kwaliteit van de zorg en is tevens erg inefficiënt. Zo stelt Sir John Oldham van de National Health Service: “we hebben gespecialiseerde teams in ziekenhuizen [..] die zien allemaal dezelfde patiënten, doen deels dezelfde testen, maken een eigen zorgplan, maar communiceren niet met elkaar” (Zorgvisie, 2012). Een betere samenwerking van specialisten kan leiden tot hogere kwaliteit van de zorg en meer efficiëntie.
In de laatste jaren is een aantal initiatieven ontwikkeld om versnippering van de zorg tegen te gaan. Zo zijn er in de diabeteszorg case managers ingesteld. Wanneer een patiënt met diabetes wordt gediagnosticeerd krijgt deze, in de meeste gevallen, een ‘case manager’ toegewezen die de totale ondersteuning en begeleiding van de patiënt verzorgt. Deze ‘case manager’ pleegt tevens overleg met de behandelaars om de coördinatie van de zorg in goede banen te leiden. Dit zal ertoe leiden dat de zorg voor de patiënt minder versnipperd raakt, maar betekent nog niet per se dat de zorg efficiënter wordt.
Het zoeken naar oplossingen die versnippering in de zorg tegen gaan en ook kostenefficiënt zijn, verdient daarom de nodige aandacht. Eén van de oplossingsrichtingen die de komende jaren in mijn promotieonderzoek aan de Rijksuniversiteit van Groningen wordt verkend, betreft de relatie tussen financieringsstructuren en (samenwerkings)gedrag. Hierbij hoop ik te onderzoeken of er een manier is om zorg zodanig te financieren dat samenwerking tussen specialisten wordt beloond of gestimuleerd. Meer inzicht op de invloed van organisatiefactoren, zoals de financiering van de zorg, of samenwerkingsgedrag van artsen bij complexe zorgvragen kan bijdragen aan het bewerkstelligen van integrale zorg van een hoge kwaliteit.
Voor meer informatie over dit project kunt u contact met me opnemen (l.a.g.m.de.jong@rug.nl).
Lydia de Jong