Kernsplijting (natuurlijke reactor)

Geschiedenis

In 1972 toonden routinemetingen aan uranium gewonnen in Oklo (Gabon, Afrika) een ²³⁵U-concentratie die lager was dan verwacht. Bij verder onderzoek werd erts ontdekt met een ²³⁵U-concentratie van maar liefst 0,44%, wat bijna 40% onder de normale abundantie van 0,72% ligt.

Het bleek te gaan om de overblijfselen van een uitgestorven kernsplijtingsreactor, waar ongeveer 2 miljard jaar geleden zichzelf in stand houdende kernreacties hadden plaatsgevonden. In die tijd maakte het splijtbare isotoop ²³⁵U ongeveer 3,1% uit van het natuurlijke uranium, wat vergelijkbaar is met de hoeveelheid die in sommige van de huidige kernreactoren wordt gebruikt.

Neodymium en andere elementen werden aangetroffen met een isotopensamenstelling die afweek van wat gewoonlijk op aarde wordt aangetroffen. Oklo bevatte bijvoorbeeld minder dan 6% ¹⁴²Nd, terwijl natuurlijk neodymium 27% bevat. Daarentegen bevatte Oklo meer ¹⁴³Nd. De isotopensamenstelling kwam overeen met die van de splijting van ²³⁵U (zie figuur).

Gerelateerde begrippen

• kosmische straling
• kosmogeen radionuclide
• natuurlijke vervalreeks
• nucleosynthese
• primordiaal radionuclide