In de periode van 13-2-2023 t/m 7-4-2023 heb ik een tropencoschap gelopen in het GJGM regional hospital, dit is een ‘public hospital in Kwadukuza, Zuid-Afrika. Het volledige coschap heb ik gedaan op de spoedeisende hulp.

De dagen begonnen voor mij om 8.00 uur en eindigde meestal rond 16.00 uur. De eerste dagen was het heel erg wennen aan het systeem op de spoed, maar na een paar dagen was ik redelijk gewend aan het werken met de papieren dossiers. Ik zag zelfstandig patiënten en besprak deze nadien met de ‘medical officers’ (een soort ANIOS/ASIOS). In de ochtend en in de middag werden er gezamenlijk ‘rounds’ (overdracht) gedaan langs de patiënten. Tijdens deze ‘rounds’ werden veel vragen gesteld en werd er vaak dieper op een ziektebeeld ingaan. Hier werd ik actief bij betrokken en dit was erg leerzaam.

Tijdens het coschap heb grote diversiteit aan ziektebeelden voorbij zien komen. Veel beelden die je in Nederland minder ziet, waaronder veel trauma. Veel polytrauma door verkeersongelukken, brandwonden en schot- en steekwonden. Daarnaast komt er in deze regio veel ‘community assault’ voor. Dit betekent dat een gemeenschap zijn eigen mensen met geweld straft wanneer iemand iets doet wat niet getolereerd wordt, zoals stelen of verkrachting. De patiënten komen hierdoor vaak in slechte conditie op de spoedeisende hulp binnen.

Andere ziektebeelden die ik veel voorbij heb zien zijn natuurlijk de infectieziekten, zoals tuberculose, HIV en malaria. Maar ook giftige slangenbeten, meningitis, CVA, acute buik, Ziektebeelden waren vaak meer gecompliceerd dan in Nederland. Dit kon meerdere redenen hebben, bijvoorbeeld gecompliceerde ziektebeelden door bijkomstige HIV of tuberculose, late presentatie in het ziekenhuis (geen geld voor vervoer of grote afstand naar ziekenhuis) of slechte therapietrouw (slecht aan medicatie kunnen komen).

De artsen op de spoed zijn hier gewend om alle praktische handelingen zelf te doe. Waar in Nederland veel van deze handelingen door verpleegkundigen worden overgenomen. Hierdoor heb ik tijdens het coschap veel meer praktische vaardigheden kunnen oefenen dan ik in Nederland heb kunnen doen. Zoals, bloedprikken, veneus/arterieel bloedgas afnemen, infusen aanbrengen, katheters plaatsen, lumbaal puncties doen, verdovingen zetten en hechten. Daarnaast heb ik meerdere keren kunnen oefenen met het doen van een eFAST echo en er werd alle tijd genomen om alle stappen rustig bij langs te lopen en uitleg te geven.

Daarnaast heb ik heb ik gezien dat je met minder geld en middelen met innovatieve ideeën alsnog goed kan functioneren als afdeling. Een voorbeeld hiervan is het gebruiken van een latex handschoen voor het stuwen van bloed met het bloedprikken, in plaats van het gebruik van een stuwband zoals in Nederland. Ook werd er veel materiaal hergebruik, een bougie of ‘introducer’ voor het intuberen werd na gebruik in een sopje gelegd en vervolgens weer in de verpakking gedaan.

Al met al was het een geweldig ervaring wat ik iedereen kan aanraden. Een ervaring waarin ik mijn niet alleen als arts maar ook als mens verder heb kunnen ontwikkelen.