Het St. Francis Hospital in Mutolere, Oeganda, beschikt over vier klinische afdelingen (kindergeneeskunde, interne geneeskunde, chirurgie, gynaecologie/obstetrie), een public health en een outpatient department. Tijdens de stage heb ik op de verschillende afdelingen meegelopen, om zo een veelzijdige ervaring op te doen met de klinische-, en publieke gezondheidszorg in Oeganda. De werkweek op de klinische afdelingen bestond uit visite op maandag-, woensdag- en vrijdagochtend, waarin de patiënten op de afdeling door de arts werden besproken en zo nodig aanvullende onderzoeken werden ingezet. Op de afdeling chirurgie werden vaak na de visite nog kleine ingrepen verricht zoals hechten of gipsen. Op alle namiddagen werden de uitslagen van ingezette onderzoeken geëvalueerd en werden de patiënten beoordeeld die waren doorgestuurd vanuit de outpatient department. Op de dinsdagen de donderdag waren er “theatre days”,waarop artsen de kritische patiënten op de afdeling zagen en daarna op de operatiekamers aanwezig waren voor de geplande ingrepen. Tijdens de stage was het ook mogelijk om met de outpatient department mee te lopen, waar patiënten werden getriageerd en op poliklinische basis werden gezien. Bovendienwerden op de public healthdepartment zwangere vrouwenen kinderen gezien in het kader van het Maternal Health Program, waarin het ook mogelijk was om mee te gaan op outreach naar kleine dorpen. Dit heb ik met veel plezier gedaan.

Tijdens de stage heb ik onder supervisie van de lokaleartsen geprobeerd om bij te dragen aan de gezondheidszorg, bijvoorbeeld met het uitvoeren van lichamelijk onderzoek, assisteren bij ingrepen of gipsen en het schrijven van onderzoekaanvragen, ontslagbrieven of notuleren van visites. Daar waar het medisch personeel goed Engels beheerste, spraken de patiënten vaak Rufumbira; een taal die ik (op enkele woorden na) niet sprak. Het was echter goed mogelijk om met een vertaler individuele gesprekken te voeren met de patiënten. Niet alleen op medisch inhoudelijk vlak, zoals op gebiedvan infectieziekten en behandeling van verkeersongevallen, heb ik veel geleerd, maar ook op persoonlijk vlak. Ik vond het van grote toegevoegde waarde om de rol van de familie van de patiënt te zien en te kunnen vergelijken met de situatie in Nederland. In Mutolere werd medischezorg door het personeel geleverd,maar werd de verzorging gedaandoor de familieleden; zij droegen zorg voor de voeding, kleding en het wassen. Het was mooi om de betrokkenheid van de familie te zien en te horen wat voor impact dit kon hebben op een gezin. Het ziekenhuisbeeld veranderde hierdoor, zo waren er vrijwel altijd familieleden op het ziekenhuisterrein aanwezig en lagen er in het gras vele kleurrijke doeken te drogen. Daarnaast was het tijdens de stage heel leerzaam om de beperking te ervaren in beschikbare zorg/diagnostiek en het effect daarvan op het probleemoplossend en anticiperend vermogen van de lokale artsen. Zo moesten ze soms in afwezigheid van sommige laboratoriumtesten of beeldvormend onderzoek een behandeling starten,zonder altijd de oorzaak van de ziektete weten en te kunnen achterhalen.

Afgelopen acht weken waren een indrukwekkende en onvergetelijke ervaring. Ik heb genoten, en ik zou het zeker iedere geneeskundestudent aanraden die interesse heeft in de gezondheidszorg van lagere- en gemiddelde inkomstlanden.

Ik dank u heel hartelijk dat u, met uw financiële ondersteuning, dit mogelijk hebt gemaakt voor mij.