Voor een coschap Sociale Geneeskunde in de master Geneeskunde ben ik samen met een studievriendin naar Tanzania afgereisd. Daar hebben we 8 weken stage gelopen in het St. Kizito Hospital in Mikumi, een klein dorpje in het binnenland van Tanzania.

Het St. Kizito Hospital is een klein ziekenhuis met zo’n 115 bedden verdeeld over 4 afdelingen: de mannen-, vrouwen-, kinder- en verlosafdeling. Verder zijn er een polikliniek, operatiekamer, HIV- en tuberculosecentrum, moeder- en kindcentrum, radiologieafdeling, laboratorium en apotheek. Tijdens onze stage hebben we op alle verschillende afdelingen meegelopen; we waren overal welkom en ons woordje Swahili maakte dat we al snel een goede band opbouwden met onze collega’s.

De gezondheidszorg in Tanzania verschilt in veel opzichten van die in Nederland. Er zijn veel culturele verschillen, zoals de manier waarop met emoties wordt omgegaan en de kijk van patiënten op westerse geneeskunde. Maar ook beperkte beschikbaarheid van middelen en financiële restricties spelen een rol: we hebben wel eens meegemaakt dat een operatie werd afgeblazen omdat de betaling niet kon worden voldaan. Beperkte mogelijkheden voor diagnostiek dwongen ons terug te gaan naar de basis van de geneeskunde, waarin anamnese en lichamelijk onderzoek centraal staan, wat erg leerzaam was. We zijn veel indrukwekkende casuïstiek tegen gekomen met, mede vanwege beperkte behandelmogelijkheden, soms hele trieste afloop, zoals het overlijden van baby’s tijdens of vlak na de geboorte. Ik vind het schrijnend dat hun overlevingskansen zo veel slechter zijn dan die van patiënten in soortgelijke situaties in Nederland.

In het kader van de Sociale Geneeskunde hebben wij ons voornamelijk gericht op preventieve zorg. Dit hebben we o.a. gedaan door mee te lopen bij screening voor cervicale kanker, baby’s en kinderen te vaccineren, en (medicatie)controles uit te voeren bij patiënten met een cardiovasculair risicoprofiel. Ook hebben we meerdere basis- en middelbare scholen in Mikumi bezocht en zijn we verschillende wijken ingedoken om onderzoek te doen naar factoren die de publieke gezondheid beïnvloeden, zoals woonomstandigheden, beschikbaarheid van drinkwater en voedingsmiddelen, sanitaire voorzieningen, vervuiling en (verkeers-)veiligheid. Daarbij kwamen we veel aandoeningen tegen die in Nederland maar zelden voorkomen, zoals malaria, buiktyfus, HIV en tuberculose, dit was erg interessant.

In de weekenden verkenden we de omgeving: we gingen op safari in Mikumi National Park, hiketen naar watervallen, fietsten door suikerrietvelden en maakten tripjes naar nabijgelegen steden Iringa en Morogoro. Ook brachten we buiten werktijd graag tijd door met onze collega’s, bijvoorbeeld voor een avondje uit of een lesje Tanzaniaans koken. We waren zelfs uitgenodigd op de bruiloft van twee collega’s, zo bijzonder! Hierdoor hebben we op een hele unieke manier kennis kunnen maken met dit prachtige land, de mensen, de taal en de cultuur, ver buiten de gebaande toeristenpaden.

Al met al was het een ontzettend bijzondere en leerzame ervaring. Ik vind het bewonderingswaardig wat onze Tanzaniaanse collega’s allemaal bereiken met de weinige middelen die ze hebben. Ze zetten zich dag en nacht volledig in voor hun patiënten en vormen als collega’s een liefdevolle, zorgzame ziekenhuisfamilie, waar wij 8 weken lang deel van mochten uitmaken. Tanzania zal voor altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben en ik ben erg dankbaar dat ik dit heb kunnen meemaken!