Maar liefst drie oud-studentes van de Rijksuniversiteit Groningen zullen vrijwel zeker in september in actie komen tijdens het WK Roeien in het Tsjechische Racice. Marloes Oldenburg is één van hen. De alumna Bewegingswetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen deed al van zich spreken tijdens het onlangs gehouden EK in München waar ze brons won met de acht en als vijfde eindigde met de vier zonder.

Naast Marloes kwamen Ymkje Clevering en Ilse Kolkman ook in actie in München. Ymkje, alumna Geneeskunde, maakte net als Marloes deel uit van de acht en werd ook derde met de twee zonder. Ilse, alumna Orthopedagogiek, pakte zilver met de dubbel vier.

Voor Marloes was er dus brons en een vijfde plek tijdens het EK. En daar was ze zeker tevreden mee. “Het EK was zes weken voor het WK,” vertelt Marloes. “Je kunt dan niet op beide evenementen top zijn. Je moet dus kiezen. We hadden op het EK goed kunnen zijn en dan niet straks op het WK. Dat willen we natuurlijk niet. Dus hebben we ervoor gekozen om door te trainen. Zo moesten we in het weekend voor het EK in de ochtend nog 30 kilometer trainen, ’s middags twee uur fietsen en daarna nog krachttraining doen. Normaal doe je dat niet voor een EK.”

“We hadden tijdens het EK wat vermoeidheid in de benen en dan gaan de races gewoon wat zwaarder. Ik weet zeker dat we met de vier wel een medaille hadden gehaald als we goed waren uitgerust. Ik merkte in de race dat we niet konden versnellen. Ik vind dat we het daarom met een vijfde plaats gewoon goed hebben gedaan. En het was mooi dat we met de acht nog brons wonnen.”

Zwemmen

Marloes deed overigens niet aan roeien, maar aan wedstrijdzwemmen toen ze vanaf 2007 Bewegingswetenschappen studeerde aan de Rijksuniversiteit. Ze zwom op hoog niveau en kwam daarom in aanmerking voor een topsportbeurs. Roeien kwam pas echt aan het einde en na haar studie aan de orde. “Ik zwom in die tijd in Groningen bij Trivia. Ik trainde in de ochtend van 05.30 tot 07.30 uur en ging daarna om 09.00 uur naar college. Dat duurde tot maximaal 15.00 uur en dan ging ik weer zwemmen van 16.00 tot 18.00 uur. Het voordeel van het studeren bij de RUG was dat ik krachttraining kon doen wanneer het mij het beste uitkwam, in het ACLO Sportcentrum.”

‘Toen stond de topsportregeling denk ik nog wat in de kinderschoenen’

Marloes viel bij de RUG weliswaar binnen de topsportregeling, maar in haar studietijd kon ze er niet altijd optimaal gebruik van maken. “Er werd gezegd dat tentamens verschoven konden worden als mij dat beter uitkwam, maar als puntje bij paaltje kwam lukte dat niet. Docenten moesten ook meewerken. Toen stond de topsportregeling denk ik nog wat in de kinderschoenen. Ik weet dat het tegenwoordig beter geregeld is.” Wel was er vaak begrip voor haar sportieve situatie. “Ik was wel eens erg moe na het zwemmen. Dan lag ik in het college een beetje te tukken. Daar hadden docenten begrip voor. Ze zagen mij niet als één van de vele studenten, maar als een student die ook topsport bedreef.”

“Ik heb wel ontzettend veel gehad aan de topsportbeurs. Ik trainde in die tijd 18 uur in de week. Je kunt niet 28 uur in de week studeren, 18 uur sporten en daarnaast nog een bijbaan hebben. Dankzij de topsportbeurs hoefde ik me minder zorgen te maken over mijn financiën. Dat heeft mij heel erg geholpen. Ik was daar ontzettend blij mee. Ik kon me zo concentreren op waar ik goed in was en dat was heel hard zwemmen en goed studeren.”

GYAS

Marloes houdt zich nu bezig met heel hard roeien op mondiaal niveau. Ze kwam per toeval in aanraking met de roeisport toen ze bijna klaar was met haar studie. “Ik merkte dat ik met zwemmen de aansluiting met de wereldtop niet kon vinden. Op nationaal niveau haalde ik wel medailles, deed ik goed mee, maar die extra stap kon ik niet zetten.” Via een duursportcompetitie van sportverenigingen die zijn aangesloten bij de ACLO maakte ze kennis met het roeien. “Ik won terwijl ik nog nooit eerder had geroeid.” Marloes versloeg zelfs leden van roeivereniging Gyas en ze werd dan ook meteen gevraagd of ze lid wilde worden.

‘Het was heel leuk om samen te zijn met studenten van over de hele wereld’

Marloes besloot om op het aanbod in te gaan. “Het was eerder niet in mij opgekomen om heel goed te worden in roeien en daarin naar de Olympische Spelen te gaan. Tijdens het afstuderen van mijn master was ik inmiddels wel fanatiek aan het roeien. Ik was ook aangesloten bij de roeibond, maar had toen nog niet het niveau dat ik nu heb.” Ondanks dat ze in 2014 afstudeerde, mocht ze in 2015 nog meedoen aan de Zomer Universiade, de Olympische Spelen voor studenten. In het Zuid-Koreaanse Gwangju won ze een bronzen medaille. “Het niveau was daar best wel hoog,” herinnert ze zich. “Het was heel leuk om samen te zijn met studenten van over de hele wereld.”

Marloes is nog steeds lid van Gyas. “Gyas is echt mijn thuisclub. Ik ben er eigenlijk alleen in het najaar want dan heb ik wat meer vrij. Ik ben er altijd welkom en ben één van hen, ook al ben ik tien tot twaalf jaar ouder dan de huidige leden. Ik heb dan weliswaar medailles gewonnen, maar ik ga net zo goed met eerste- of tweedejaars in de boot. Dat vind ik best wel bijzonder en mooi aan de club. Dat er geen onderscheid is.”

Frozen

In het roeien behoort Marloes inmiddels tot de internationale top en dat wil ze in september graag laten zien op het WK. Daarom reisde ze met de Nederlandse roeiselectie na het EK meteen door naar het Oostenrijkse Hallstatt om zich daar verder voor te bereiden op het mondiale kampioenschap. Het verhaal gaat dat Hallstatt de inspiratie vormde voor het koninkrijk Arendelle uit de populaire Disney-film Frozen. “We zitten boven op een berg, op 2200 meter hoogte. In de ochtend gaan we naar beneden en trainen we op het water en daarna pakken we snel mogelijk de lift weer omhoog om op hoogte te trainen. Daar word je enorm fitter van en dat werpt wel zijn vruchten af.”

Marloes zal na een mooie prestatie tijdens het WK ongetwijfeld felicitaties ontvangen vanuit de RUG. “Ik heb nog steeds contact met twee oud-docenten van mij. Zo kreeg ik een berichtje tijdens het EK: ‘Ik zag je op tv. Wat tof dat je brons hebt.’ Dat vind ik wel vet. Ze hadden dat bericht ook niet hoeven sturen. In het team was er verder niemand die een bericht van een docent heeft gehad. En zij studeren nu nog. Die betrokkenheid is denk wel typerend voor de Groningse mentaliteit.”