Skip to ContentSkip to Navigation
Over ons Medische Wetenschappen
University Medical Center Groningen

Oxidative stress after kidney transplantation

Consequences and dietary opportunities
Promotie:Mw. M. (Manuela) Yepes Calderon
Wanneer:12 juni 2024
Aanvang:14:30
Promotors:prof. dr. S.J.L. (Stephan) Bakker, prof. dr. M.H. (Martin) de Borst, dr. ir. E. (Eva) Corpeleijn
Waar:Academiegebouw RUG
Faculteit:Medische Wetenschappen / UMCG
Oxidative stress after kidney transplantation

Oxidatieve stress na niertransplantatie

Niertransplantatie is de primaire behandeling voor nierfalen. Toch is er een aanhoudende behoefte om de langetermijnresultaten te verbeteren, met name door de overleving van het transplantaat te verlengen en de cardiovasculaire mortaliteit onder niertransplantatieontvangers (KTR) te verminderen. Oxidatieve stress, gekenmerkt door een onevenwicht tussen de generatie van reactieve zuurstofsoorten (ROS) en het antioxidantafweersysteem van het lichaam, is geassocieerd met slechte post-transplantatie-uitkomsten. Deze scriptie van Manuela Yepes Calderon onderzoekt de associatie ervan met langetermijn-transplantaatfalen en cardiovasculaire mortaliteit bij niertransplantatieontvangers

In Hoofdstuk 1 suggereren de resultaten dat verhoogde urinaire uitscheiding van koper, een oxidatief element, geassocieerd is met een verhoogd risico op transplantaatfalen, vooral bij niertransplantatieontvangers met proteïnurie. Hoofdstuk 2 introduceert urinair levertype vetzuurbindingseiwit (u-LFABP) als een potentieel hulpmiddel om niertransplantatieontvangers met een hoger risico op transplantaatfalen te voorspellen.

Hoofdstukken 3 en 4 gaan in op de impact van oxidatieve stress op cardiovasculaire mortaliteit. Verhoogde niveaus van de oxidatieve stress-biomarker malondialdehyde (MDA) en plasma koper correleren met een verhoogd cardiovasculair risico bij niertransplantatieontvangers.

In hoofdstuk 5 en 6 onderzoekt deze scriptie voedingsinterventies als een potentieel hulpmiddel om oxidatieve stress te verminderen. Hogere seleniuminname, met name in vis en vlees, is geassocieerd met een verminderd risico op mortaliteit bij niertransplantatieontvangers. Vitamine C-tekort kwam vaak voor bij niertransplantatieontvangers, vooral bij patiënten met diabetes mellitus en rokers. Fruitconsumptie werd geassocieerd met een lager tekortrisico.

Over het algemeen onderstreept de scriptie de rol van oxidatieve stress bij post-transplantatiecomplicaties en benadrukt het de potentiële interventie van dieetwijzigingen om langetermijnresultaten bij niertransplantatieontvangers te verbeteren. Verder onderzoek is nodig om betrouwbare assays voor oxidatieve stress te ontwikkelen en dieetaanbevelingen voor niertransplantatieontvangers op maat te maken.