Icy
Tea
Remmende voorsprong
Frank den Hollander
'Hé jongens, mag papa nu even achter de computer? Hij moet voor zijn werk
nu echt even -'
'Ja zeg pap, je bent nu thuis hoor! Werken doe je maar op je werk!'
'Ja maar…'
'Eerst even dit spel afmaken, hoor pap! Ik kan het nu nog niet saven.'
Klemgepraat verlaat ik de werkkamer. Murw loop ik de trap af. In de woonkamer
ziet mijn vrouw het al aan mijn gezicht.
'De Sims?'
'Nee', zucht ik, 'FIFA 2002.'
En dat ondanks de aanwezigheid van drie computers in huis.
Maar ja, hoe noem je zoiets? Voortschrijdend inzicht? Remmende voorsprong? Of
beide?
In den beginne was er de eerste pc-privé-pc, aangeschaft via het werk. Je
eerste Pentium! Wat een luxe, wat een snelheid. Inmiddels waren er ook
kindertjes, dus die mochten af en toe wel eens een spelletje op papa's
computer doen, altijd met diezelfde papa meekijkend over hun schouder, af en
toe het handje op de muis vasthoudend en educatief meeklikkend.
Toen was die pc opeens alweer meer dan drie jaar oud, en ondanks dat je er nog
steeds genoeg mee kon, en ook de verbinding met het inmiddels via een
Oprit-account ontsloten internet naar je zin snel genoeg was, moest er toch
maar een nieuwe pc-privé-pc komen. Beetje (veel) meer schijfruimte, beetje
meer snelheid, een nieuwere versie van Windows om die grotere snelheid wat te
compenseren, en ach, laten we gek doen: ook maar meteen een brandertje erbij.
En weet je wat? Die ouwe pc (ach, wat is oud?) kon dan mooi op de overloop,
voor de kids! Laten we die een beetje opkrikken, wat extra RAM erin, of hoe
heet zoiets, zodat dat spelletje van Tarzan ook daarop gespeeld kan worden
zonder dat die aapmens aan zijn liaan door het oerwoud slowmotiont als een
baksteen door een pot stroop.
Dus: bij de IKEA een lekker goedkoop maar heel handig computertafeltje gekocht
en de overloop als pc-lab ingericht voor onze whiz-kids in spe.
Hé, en wat is dat? Op papa's werk worden oude, afgeschreven pc's (maar
nogmaals, wat is oud?) verloot onder de medewerkers, voor maar vijftig ouwe
Nederlandse guldens per stuk! Ondanks die afschrijving zelfs alweer een beetje
beter en sneller dan papa's eerste Pentium, en gaat onze oudste immers niet na
de zomer naar de middelbare school? Meeloten, winnen, CD-rom-drive en
geluidskaart erin, en die brugpieper heeft zijn eigen werkstation op zijn
kamer!
Inmiddels is papa's splinternieuwe pc-privé-pc aangekomen. Wat een mooi ding!
Lekker snel, goeie kleurenprinter erbij - en wat een cool brandertje!
De kindertjes worden ouder, dat merk je. En de eisen die door kindertjes
aan pc's worden gesteld, gaan ook met de tijd mee. Dus ontspint zich
tegenwoordig om half zeven 's avonds de volgende conversatie aan de eettafel:
'Pap, mag ik even op jouw pc dat voetbalspelletje doen? Dat gaat sneller dan
op de computer op de overloop…' (zoon van acht)
'En mag ik daarna dan even op jouw kleurenprinter iets uitprinten? Die is
beter dan die van mij…' (zoon van veertien)
'Pap, ik heb van Rosa de nieuwe Nickelback gekregen - vet coole plaat
man! Kun jij die daarna dan nog even voor me branden?' (dochter van twaalf)
'Maar jongens, eigenlijk wilde papa vanavond nog even een stukje voor achter
op de Pictogram schrijven…'
'Ja maar pap, dat kan toch ook op je werk?'
'Ja, want ik wilde ook nog even wat mailtjes versturen hoor pap!'
'En mag ik dan ook nog even op Internet?'
Voortschrijdend inzicht? Remmende voorsprong? Of beide? Het resultaat is in
ieder geval hetzelfde: het remmende inzicht bij papa dat hij maar moet
afwachten wanneer hij weer eens achter zijn eigen computer mag.
index Pictogram 4
