Icy Tea
Spaans
Jan Hemel
Wat is het toch prettig dat je bij teksten in buitenlandse talen altijd kunt kiezen of je bereid bent het te verstaan. Zo zing ik uit volle borst Franse chansons waarvan ik de tekst in het Nederlands wel uit mijn hoofd zou laten; en ook al zult u mij vermoedelijk nooit shit of fuck horen zeggen of zien schrijven, de Nederlandse equivalenten zijn in mijn vocabulaire totaal kansloos. Zo werk ik zelfs met een computer zonder dat ik word gekweld door schuldgevoelens dat ik dat ding voortdurend misbruik door er niet mee te rekenen.
Bijvoorbeeld voor mijn nieuwe relatie. Ze heet Gloria en huist in mijn 17-inch scherm. Ze leert me Spaans (natuurlijk een voorwendsel om haar vaker te zien). Ze leidt me rond langs een aantal Spaanse steden en in elke stad blijkt zich een scène af te spelen die kenmerkend is voor de Spaanse cultuur: men drinkt exotische lekkernijen, mannen verlaten zonder aarzelen hun vriendin om met een ander aan te pappen, moeders laten zich scheiden omdat mannen daartoe nu eenmaal niet het lef hebben, dochters raken in paniek als ze twintig jaar worden, jongelui proberen zonder te betalen de Sagrada Familia te bezoeken, enz. Kortom, blikverruimend!
Op pasfotoformaat leidt Gloria mij vanuit de linker schermbovenhoek langs al dit fraais. Nadat ze uitgesproken is sluit ze onderdanig de ogen en zet het verkeerslicht op rood (! zeker Spaans), ten teken dat ik kan beginnen te praten en haar vertellen wat ik wil oefenen.
In het Spaans, wel te verstaan. Hetgeen niet meevalt voor een beginner.
Inmiddels weet ik dat het verstandig is verse batterijen in je microfoon te hebben (condensatormicrofoon) en bij s-klanken je hoofd af te wenden, maar ook met deze voorzorgen is het me nog maar één keer gelukt het programma te beëindigen met “Gloria, ¡salir por favor!". Spreek ik misschien de ¡ verkeerd uit? Afijn, ze reageert wel op Alt+F4, gelukkig.
Als ze in een eigenwijze bui is, dan schuiven de bovenste 5 rijen pixels van haar lieve hoofdje 10 pixels naar links. Spaans voor uit je bol gaan vermoedelijk. Maar het beste aan Gloria is natuurlijk dat ze me de complimenten geeft waar ik recht op heb: Eres genial! Eres fenomenal!, Inmejorable!, en meer van dergelijke superlatieven (waar is de champagne? Als je zo door gaat mag je ook de vervolgcursus kopen!). Kortom, een schat.
Ik heb haar nog niet durven verklappen met welke trucs en listen ik de juiste antwoorden naar de vragen sleep: als je herkent of de uitgangen mannelijk of vrouwelijk, enkelvoud of meervoud zijn, blijk je namelijk al ver te komen. Wel is ze erg streng in interpunctie, accenten en hoofdlettergebruik. Elk detail levert een volle fout op, en dan is de kritiek niet mals: “Zit je altijd zo te suffen?” “Maar als je vraagt welk van de woorden kosten en kosten in het Spaans costar is, is het wel heel moeilijk kiezen, NIET SOMS?", werp ik tegen. Oost-Indisch doof blijkt een Spaans equivalent te hebben. Meedogenloos word ik aangespoord tot beter mijn best doen. Zo is ze dan ook wel weer, met dat stomme gespleten hoofd van haar!
Ik baal er ook van dat ze me niet laat uitspreken, maar me steeds in de rede valt met de "juiste" Spaanse uitspraak, zodat mijn laatste woorden niet overkomen. En dan maar klagen dat het laatste woord niet verstaanbaar was: MENS, LUISTER DAN OOK TOT HET EIND, OF DOE TENMINSTE JE OGEN OPEN, DAN HAD JE GEZIEN DAT IK EEN BANDJE MET JE EIGEN STEM AFSPEELDE! (want wij blijven onderzoeker).
Is dit nou een Elektronische LeerOmgeving?
index Pictogram 1