Brief van Wim Liebrand, directeur RC,
aan Alex Klugkist, directeur UB

Beste Alex,

Wat maak je me nou? Nu heb ik net een hele mooie nieuwe fiets gekregen van mijn vrouw in het kader van haar actie om mij enkele kilo's lichter te maken. Op dat moment kom jij op het idee om mij met auto en al als een soort Klugkist-koerier door de stad te jagen. Dat alles om jouw nauwelijks gelezen boeken aan de man of vrouw te brengen. Ik kan je garanderen dat deze actie niet goed valt bij haar...

Als ik het goed begrijp dan heb je ondertussen al 1/6 deel van de centrale UB onder de rook van het RC ondergebracht. Tien kilometer papier! Of zoals jij dat noemt waardepapieren. Je citeert zelfs Joop Bouma om het geheel een economische onderbouwing te geven. Met een dergelijke insteek heb ik geen probleem. Als een bibliothecaris en een directeur RC gezamenlijk iets willen betekenen voor de RUG-gemeenschap, dan is een kosten/baten analyse zeer gewenst.

Om te beginnen de 10 kilometer waardepapieren. Papier heeft waarde, ik stel voor om de ondergrens vast te pinnen op de kiloprijs die we bij de gebroeders Alt kunnen krijgen. Als bibliothecaris ga je nu natuurlijk steigeren. De papieren hebben volgens jou meer waarde dan Alt er voor geeft. Dat kan zijn, dat heet dan de economische waarde; vrij vertaald "wat de gek er voor geeft". Dat is niet denigrerend bedoeld, misschien zit er in die 10 km een werkje waar bijvoorbeeld een Japanse verzamelaar een substantiële hoeveelheid yens voor over heeft. Dat kan zijn, ik betwijfel dat omdat toch al bijna niemand iets uit die 10 km wilde lezen.

Je ziet het, er is een verschil tussen economische waarde en boekwaarde. Staat ook in Bouma. Ik leef met je mee. Het is merkwaardig en het kan zeer onbegrijpelijk zijn dat er vandaag de dag miljarden worden betaald voor kabeltjes die in de grond liggen, en dat een degelijk, goed ruikend en plezierig geschreven boek per kilo wordt afgerekend.

Hoe nu verder? Ik denk dat het gekkenwerk is als er op diverse locaties allerlei publicaties tot in lengte van dagen worden opgeslagen. Dat kan niet lang goed gaan omdat het aantal publicaties op elk terrein drastisch toeneemt. Coördinatie op nationale en internationale schaal is dringend gewenst. Het kan toch niet zo zijn dat iedereen alles op papier gaat bewaren? Als we er zeker van zijn dat er ergens enkele exemplaren onder goede condities bewaard worden dan is dat voldoende. Als Klugkist-koerier wil ik dan tegen adequate vergoeding per Cessna de klanten wel bedienen. Mijn vriend, piloot Frank Brokken, wil me daar graag bij helpen.

Voor alle andere gebruikers is er een simpele oplossing. De publicatie is via de wonderen der ICT per direct oproepbaar van achter het bureau op het Instituut, vanachter het bureau thuis, zelfs op hun notebook in de trein of op de camping. Beste Alex, jij besluit jouw brief met overname-ambities: de UB wil het RC overnemen. Er zijn twee redenen waaruit blijkt dat dit ambities blijven. Allereerst kan maximaal gebruikersgenot van al jouw boeken alleen via de ICT van het RC goed geregeld worden. Ten tweede geeft het verschil tussen de economische en de boekwaarde het RC een immense voorsprong als het om overname-acties gaat. Q.E.D.

M vr gr

Wim