Aliens kunnen goed mikken

Voor onderhoudende experimenten heb je niet per se een groot laboratorium nodig. Met een dot watten en een magneet kun je micrometeorieten opsporen.

Buitenaardse wezens haten Radivoje Lajic. Dat denkt hij althans zelf. Zijn huis in het Noord-Bosnische dorpje Gornja Lamovite is sinds november 2007 niet minder dan vijf keer geraakt door een meteoriet en de enige verklaring die Lajic heeft is dat hij per abuis iets gedaan heeft om aliens grondig tegen zich in het harnas te jagen. Zijn claim – over de meteorieten, niet over de aliens – wordt gesteund door onderzoekers van de universiteit van Belgrado. Zij zouden volgens nieuwssite Ananova bevestigd hebben dat het om echte meteorieten gaat.

Lajic heeft het dak van zijn huis laten verstevigen met stalen balken. Desondanks ligt hij ’s nachts wakker, vooral als het regent want om onduidelijke redenen wordt zijn huis alleen tijdens zware regenval geraakt.

De zaak roept een paar vragen op. In de eerste plaats natuurlijk de simpele kwestie of het hier toevallig gaat om een broodje aap. Bestaat meneer Lajic wel? En waarom laat een Bosniër zijn meteorieten onderzoeken door een Servische universiteit? Lezers die Servo-Kroatisch spreken en namens Cogito Ergo BOEM een paar telefoontjes naar Bosnië en Belgrado willen plegen zijn meer dan welkom.

Een andere vraag is hoe het kan dat één huis in een half jaar vijf keer door een meteoriet wordt geraakt. Voor de goede orde: in de hele geschiedenis zijn in Nederland niet meer dan zes meteorietinslagen geteld.

Als er iets is dat we kunnen leren uit de populaire cultuur, van H.G. Wells’ The War of the Worlds (1898) tot een tv-serie als de X-files, dan is het wel dat de intenties van aliens zelden nobel zijn, iets dat Lajic gaarne zal bevestigen. Maar het lijkt sterk dat buitenaardse wezens werkelijk in staat zijn om de koers van een meteoriet te beïnvloeden. Je kunt wel becijferen dat rond de woning van Lajic iets vreemds aan de hand is – als er sprake is van echte meteorieten.

De aarde (oppervlak ongeveer 150 miljoen vierkante kilometer) wordt naar schatting jaarlijks geraakt door 50.000 meteorieten van tien gram of meer. Het betekent dat de kans dat op een gebied van één vierkante kilometer één meteoriet neerkomt bij benadering 0,00034 procent is.

Stel dat het huis van Lajic tien bij tien meter groot is en dat hij een normaal nokdak heeft met een dakhoek van 45 graden. Het dakoppervlak van zijn huis is dan ongeveer 140 vierkante meter. Het zou betekenen dat de kans dat zijn huis één keer wordt geraakt ergens rond de 0,0000000475 procent is. Kleine kans, maar niet onmogelijk.

De kans dat zijn huis in zes maanden vijf keer wordt geraakt is nog vele malen kleiner, maar helemaal uit te sluiten is het natuurlijk niet. Reken daarbij dat de aarde met een snelheid van ruwweg 100.000 kilometer per uur door de ruimte schiet en dat de draaisnelheid aan het aardoppervlak zo’n 460 meter per seconde is. Als de aliens het echt gemunt hebben op Lajic, dan kunnen ze – je kunt niet anders vaststellen – verdomd goed mikken.

Waarschijnlijk is je eigen huis de afgelopen zes maanden ook getroffen door een aantal meteorieten. Hele kleine meteorieten, dat wel. De beste plek om die zogeheten micrometeorieten te vinden is, geloof het of niet, op het raam. Onverwachte meevaller: als je nooit de ramen lapt, heb je grotere kans iets te vinden.

Neem een flinke prop keukenpapier of watten of iets dergelijk en veeg daarmee zoveel mogelijk vuil en rotzooi van de buitenkant van het raam. Ga vervolgens met een sterke (neodymium)magneet over het vuil.

De micrometeorieten bevatten een grote hoeveelheid ijzer en worden (dus) door de magneet uit de rotzooi getrokken.

Auteur: Ernst Arbouw