Promotie Y. Tian

Griepvaccin via de mond en oplosbare micronaaldjes

Yu Tian onderzocht hoe biofarmaceutica als griepvaccins geschikt gemaakt kunnen worden voor orale toediening en voor intradermale toediening via oplosbare micronaalden.

Biofarmaceutica, waaronder eiwitten en vaccins, vormen een sterk groeiende groep van medicijnen in de huidige farmaceutische markt. Een brede toepasbaarheid van biofarmaceutica wordt echter belemmerd door twee grote uitdagingen, namelijk instabiliteit van deze producten en beperkingen met betrekking tot de toedieningsroute. In haar promotieonderzoek onderzocht Tian hiervoor mogelijke oplossingen .

Biofarmaceutica kunnen worden gestabiliseerd door ze te drogen tezamen met suikers. Wij hebben gevonden dat het model eiwit beta-galactosidase met een combinatie van een suiker met een laag molecuulgewicht (trehalose) en een suiker met een hoog molecuulgewicht (pullulan) uitstekend gestabiliseerd wordt tijdens drogen en daaropvolgende opslag, met name wanneer het gedroogde product werd blootgesteld aan een hoge vochtigheidsgraad. Deze resultaten konden worden toegeschreven aan het vermogen van trehalose om een compacte coating rondom het eiwit te vormen en de uitstekende fysische eigenschappen van pullulan.

Meestal worden biofarmaceutica toegediend via injectie. Er kleven echter verschillende nadelen aan injecties. In dit promotieonderzoek werden daarom twee alternatieve toedieningsvormen onderzocht. Naast andere biofarmaceutica werd geheel geïnactiveerd griepvaccin (WIV) geïncorporeerd in orodispergeerbare films (ODFs) voor orale toediening en in oplosbare micronaalden voor intradermale toediening. Hierbij werden trehalose en pullulan gebruikt als stabiliserende hulpstoffen. WIV vertoonde een zeer goede stabiliteit tijdens het vervaardigen van deze twee toedieningsvormen en ook tijdens daaropvolgende opslag. Tevens werd gevonden dat de ODFs de gewenste mechanische eigenschappen hadden en snel oplosten. Daarnaast bleek de penetratie-efficiëntie van de micronaalden in humane huid in ex-vivo experimenten uitstekend te zijn. In de toekomst zullen in-vivo studies moeten worden uitgevoerd om de potentie van deze toedieningsvormen te bewijzen.

Promotor: Prof.dr. H.W. Frijlink