Promotie Ms H. (Haya) Al-Sulaiti

Identifying potential biomarkers of insulin sensitivity and insulin resistance in obese patients

Meer vlamvertrager in vet obese mensen met insulineresistentie

Obesitas is een belangrijke risicofactor voor insulineresistentie en diabetes type 2 (DM2). Maar waarom blijven sommige obese mensen dan wél gevoelig voor insuline?

Het hoofddoel  van het onderzoek van Haya Al-Sulaiti was om de moleculaire mechanismen te onderzoeken die de basis vormen van het beschermende fenotype van obese insulinegevoelige (OIS) individuen. Daarmee hoopt zij bij te dragen aan de ontwikkeling van nieuwe diagnostische en behandelstrategieën gericht op obesitasgerelateerde insulineresistentie (OIR) en diabetes type 2.

Al-Sulaiti gebruikte OMICS-technieken zoals metabolisch en lipidomisch onderzoek van respectievelijk bloed en vetweefsel om de moleculaire routes te onderzoeken die OIS onderscheiden van OIR en DM2. Metabolische profilering van bloed gaf diverse metabolieten te zien die verband houden met een hoger risico op DM2, waaronder nieuwe fosfolipidemetabolieten. Lipidomische profilering van vetweefsel leverde nieuwe triacylglycerolen en vetzuren op, zoals C12:0 en C18 vetzuren, die significant veranderen naarmate de ziekte voortschrijdt.

Tot slot onderzocht Al-Sulaiti de mogelijke invloed van polybroomdifenylethers (PBDE’s), een belangrijke groep verontreinigende stoffen, vaak gebruikt als vlamvertrager, op obesitasgerelateerde insulineresistentie. Zij deed dit door hun bioaccumulatie in vetweefsel van OIS- en OIR-individuen te vergelijken. Haar resultaten laten zien dat de concentraties van PBDE’s 28, 47 en 99 significant hoger waren in OIR-individuen dan in hun OIS-tegenhangers. Blootstelling van pre-adipocyten van OIS-individuen aan PBDE28 leidde tot remming van de insulinesignaalbaan, wat een functionele rol suggereert.

De gevonden metabolieten werpen licht op de moleculaire paden die mogelijk aan de basis liggen van het beschermende OIS-fenotype. De functie van deze metabolieten in relatie tot insulineresistentie zal verder onderzocht moeten worden om te kijken welke ervan mogelijk gebruikt kunnen worden als aangrijpingspunt voor diagnose en/of behandeling.

Promotores: prof. dr. A.S.S. (Alexander) Dömling and dr. M.A. Elrayess