Muishond

Techno-wetenschappelijke, literaire en ethische bewegingen van taal

Techno-wetenschappelijke taal en literaire taal staan niet in een lineaire oppositie tegenover elkaar - zoals feiten staan tegenover verzinsels -, maar maken deel uit van een meerdimensionaal web van betrekkingen tussen allerlei talen; ze verhouden zich tot elkaar op een manier die men 'ethisch' kan noemen. Dat concludeert filosoof Joost Van Driessche op basis van zijn promotieonderzoek.

Het dialogisme van de Bakhtin Kring en Latours conceptueel personage ‘de etnograaf’ bieden geschikte instrumenten om de verhouding van literaire taal tot techno-wetenschappelijke taal te onderzoeken. Ze voorzien in de gelegenheid die verhouding – die op zichzelf genomen eerder aanleiding heeft gegeven tot een eenvoudige tegenstelling van fictie en feit – te beschouwen als één onder vele, zij het een bijzondere, in een dynamisch web van relaties tussen allerlei talen.

Met de leden van de Bakhtin Kring zien we in de literaire taal, meer bepaald in het ‘intern gedialogiseerde’ systeem van talen in de roman, een verbeelding van diverse, onherleidbare talen, van verschillende, uiteenlopende waarde- en betekenissystemen. En met de etnograaf typeren we de objectiviteit van de techno-wetenschappelijke taal in contrast met het gerechtelijke vonnis, de autonomie van het politieke spreken, de boodschap van het religieuze spreken, kortom in contrast met de waarden en waarheidsaanspraken van allerhande, niet tot de techno-wetenschappelijke taal te reduceren talen. Dusdoende staat literaire taal niet lijnrecht tegenover techno-wetenschappelijke taal, in afzondering van andere talen, maar valt hun verhouding te begrijpen als het probleem van de relatie tussen onderscheiden bewegingen van taal, in een ruimte waar diverse talen elkaar op verschillende manieren kruisen.

Joost Van Driessche promoveert aan de Faculteit Wijsbegeerte.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/65446754-a021-4491-8e84-69c9d255a138