Spinoza's philosophy of language: physiology, imagination, and education

Spinoza's taalfilosofie: fysiologie, verbeelding en onderwijs

In dit proefschrift reconstrueert Li-Chih Lin Spinoza’s opvattingen over taal, verklaart hoe verschillende aspecten – van fysiologische tot semantische – samenwerken, en stelt aan de hand daarvan vast wat voor Spinoza de functie van taal is. Met betrekking tot Spinoza’s opvattingen over taal en pedagogie begeeft Lin zich in het wetenschappelijke debat over de “vrij man.” Ze stelt voor dat de “vrij man” en literair persona is dat zich richt op de cognitieve capaciteiten van de lezer en dient als een pedagogisch hulpmiddel. Verder concludeert ze dat Spinoza gebruik maakt van de geometrische methode. Met behulp van de geometrische methode creëert Spinoza een semi-kunstmatige taal die bestemd is voor het redeneren.

In Hoofdstuk 1 reconstrueert Lin Spinoza’s opvattingen over taal op basis van zijn theorie over de menselijke geest, die we in de Ethica vinden. Taal is geworteld in het vermogen tot inbeelding, wat gebaseerd is op een fysiek-fysiologisch raamwerk dat ik het fysiek-fysiologische mechanisme van taal noem. In Hoofdstuk 2 bespreekt ze hoe taal de manier waarop individuen met elkaar omgaan vormt. Dit hoofdstuk focust op de communicatieve functie van taal in Spinoza’s politieke werken. Taal geeft vorm aan het sociale leven van mensen, en daarmee vormt taal de ratio waarmee een Staat zichzelf als een individu in stand houdt. Hoofdstuk 3 benadrukt de rol van taal in Spinoza’s pedagogie. Met haar communicatieve en cognitieve functies representeert taal twee soorten opvoeders: profeten en filosofen. Hoofstuk 4 focust op Spinoza’s gebruik van de geometrische methode als een filosofische taal in de Ethica. De geometrische methode is een pedagogisch middel, dat gebruik maakt van de cognitieve functie van taal, en gericht is op het onderwijzen van filosofen.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/e064cdcf-2a48-4bb1-9ff4-eda621008e32