Ervaringen in een mentor groep

Wilma Potze, derdejaars Geneeskunde studente

Dit stukje gaat over mijn ervaringen met de ‘Cursusweek’ Schiermonnikoog van het JSM en de bijeenkomsten met onze mentor dat hierna volgde.

Tijdens deze korte, maar erg intensieve week op Schiermonnikoog, heb ik veel geleerd over allerlei aspecten van het doen van wetenschappelijk onderzoek, zoals kritisch lezen en schrijven, het formuleren van een goede vraagstelling, onderzoeksmodellen en modelsystemen, en het bewerken/verwerken van resultaten. Na deze (toch ook gezellige!) week werd ik samen met drie medestudenten, tijdens ons derde jaar, verder begeleid door Cisca Wijmenga. Zij heeft ons vooral erg geholpen met het vinden van onze weg in het doen van onderzoek, wat mij toch erg aansprak na het doen van deze cursusweek. Het heeft mij vooral geholpen in het maken van keuzes, bijvoorbeeld omtrent het wel of niet doen van een MD/PhD-traject. Zo gaf Cisca ook veel praktische informatie over dergelijke JSM projecten en kreeg je meer inzicht in het beroep als arts in combinatie met het doen van onderzoek. Daarnaast was het natuurlijk ook erg gezellig om elkaar op zo’n manier beter te leren kennen!

Ik hoop dat meer mensen deze prettige ervaring zullen ondernemen!

juni 2012

Jan-Binne Hulshoff

Om te voorkomen dat je als aanstaande wetenschapper in een van de valkuilen van de wetenschap stapt, raad ik een ieder een mentorgroep aan. Door te discussiëren over de gang van zaken rondom je onderzoek leer je van medestudenten en van ervaringsdeskundigen hoe je om kunt gaan met problemen waar je als wetenschapper tegenaan loopt. Mijn mentor, Prof. Cisca Wijmenga, benoemde niet alleen de zwaktes van mijn onderzoek maar gaf ook tips hoe je hiermee om kan gaan. Behalve de adviezen die je krijgt, kijk je tijdens een mentor groep ook anders naar je onderzoek. Ik bemerkte dat ik tijdens de mentor groep los kwam van mijn vaste denkpatroon en meer keek met een ‘helicopter view’.

Naast het praten over problemen is het ook goed om na te denken over je toekomst: Wat wil je bereiken en hoe wil je dit bereiken? Mijn mentorgroep heeft mij vooral aan het denken gezet of ik wel de goede richting gekozen heb, uiteindelijk heb ik ervoor gekozen mijn onderzoeksrichting te wijzigen.

Behalve leerzaam is een mentorgroep ook een gezellige, laagdrempelige bijeenkomst waar met je medestudenten op een andere manier kunt praten over je onderzoek. De voornaamste zaken die ik geleerd heb tijdens de mentor groep bijeenkomsten zijn om flexibeler te zijn, systematischer te werken en meer op mezelf te vertrouwen.
juni 2011

Tobias van Haaften, student geneeskunde

Naar aanleiding van de 2010 Junior Scientific Masterclass (JSM)-cursusweek op Schiermonnikoog waren we allemaal ingedeeld in een mentorgroep, in mijn geval was dat die van Prof.dr. Cisca Wijmenga (afdeling Genetica). Doel van de vier groepsbijeenkomsten door het jaar was een objectieve, onafhankelijke begeleiding naast die begeleider die ieder had op de afdeling waar hij of zij onderzoek doet/deed. Eenieder kon in de bijeenkomsten zijn hart luchten over hoe het met zijn project ging. Hierbij had ik zelf het meeste baat bij een onderwerp dat in iedere mentorgroep bijeenkomst weer terug kwam, namelijk het voor jezelf op durven komen en ook het durven stellen van eisen aan goede begeleiding. Van tevoren had ik het idee gekregen dat ik al blij moest zijn dat een arts/onderzoeker mij liet meewerken aan een onderzoek en dat deze tijd voor mij vrij maakte.

In mijn mentorgroep werd duidelijk dat je als student een bruikbare en gewilde kracht bent om een bepaald deel van het onderzoek uit te voeren (de begeleider heeft helemaal geen tijd om het werk allemaal zelf uit te voeren). Je moet je niet zomaar laten ‘gebruiken’ zonder dat je goed begeleid wordt en zonder dat je zelf ook iets van het onderzoek leert of er iets aan overhoudt (publicatie/vervolgmogelijkheid/MD-PhD traject). Daarnaast was het heel nuttig dat je iedere bijeenkomst werd aangezet tot actief na denken over wat je precies wilt bereiken en hoe je dat gaat aanpakken.

Ik denk dat het duwtje in de rug dat iedere mentorgroep bijeenkomst mij gaf enorm heeft geholpen bij mijn eerste stappen binnen de wetenschap en dat ik hier bij het vervolg nog vaak aan terug zal denken.
juni 2011

Linde Kok, studente geneeskunde
In aansluiting op de JSM cursusweek 2010 werd mij aangeboden deel uit te maken van een mentorgroepje, onder leiding van Cisca Wijmenga. Ik moet eerlijk zeggen dat ik aanvankelijk sceptisch was over het nut van zo’n groepje. Later bleek echter dat je tijdens de bijeenkomsten op een andere manier naar jezelf en naar anderen leert kijken. Door de amicale maar toch serieuze sfeer, spraken we over wat echt belangrijk was voor onze wetenschappelijke ontplooiing de komende jaren en konden we leren van elkaars ervaringen.

Van Cisca leerden we het belang van veel vragen stellen en van assertiviteit, omdat je overal zelf je eigen zaken moet regelen. Ook de persoonlijke gesprekken met Cisca hebben mij geholpen op momenten dat ik dringend advies nodig had. Wetenschap doe je nooit alleen, daarom is het fijn om op weg geholpen te worden door mensen die van de hoed en de rand weten.
juni 2011