Partijgeschiedenis

Deze Partij van Vrije Burgers werd in 1958 opgericht door de oud-legerofficier en journalist Jan Fabius, eerder betrokken bij het Jong Conservatief Verbond (JCV). De Partij van Vrije Burgers nam nooit zelfstandig deel aan Tweede Kamerverkiezingen maar werkte in 1959 samen met de Boerenpartij, overigens zonder dat een zetel behaald werd.

Bij de Statenverkiezingen van 1962 haalde de partij in Zuid-Holland ruim 13.000 stemmen (0,91%), te weinig voor een zetel. Wel wist ze hetzelfde jaar een zetel in de Haagse gemeenteraad te winnen, die door Fabius werd ingenomen. Na zijn breuk met de partij bleef Fabius als onafhankelijke in de raad tot zijn dood in 1964.

In 1963 werkten de Vrije Burgers samen met de Partij Economisch Appèl, die toen ruim 37.000 kiezers trok (0,6%), net te weinig voor een kamerzetel. De Partij van Vrije Burgers kreeg in 1966 bij de Statenverkiezingen van Zuid-Holland nog maar 3500 stemmen (0,22%) en staakte daarna haar activiteiten.

In haar beginselverklaring (waarschijnlijk uit 1962) noemden de Vrije Burgers zich nadrukkelijk een liberale partij, die ‘socialistische en dirigistische doelstellingen en corporatieve gedachten zoals b.v. de P.B.O.’ onvoorwaardelijk afwees. Zij verweet de VVD ‘karakterloze toegeeflijkheid (..) voor onredelijke socialistische eisen’. Voorts pleitte ze voor invoering van het volksreferendum ‘naar Zwitsers voorbeeld’ en beperking van de macht van partijbesturen, met name bij benoeming van ministers – die zou aan ‘Hare Majesteit de Koningin’ moeten worden overgelaten.