PVV jaaroverzicht 2007

Uit: P. Lucardie en G. Voerman, 'Kroniek 2007. Overzicht van de partijpolitieke gebeurtenissen van het jaar 2007' in: G.Voerman (red.), Jaarboek 2007 Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (Groningen 2009), 3-71, aldaar 52-53.

Inleiding

De PVV nam niet deel aan de Provinciale Statenverkiezingen en dus evenmin aan de Eerste-Kamerverkiezingen. G. Wilders, het enige lid van de partij, trok in 2007 veel aandacht, zowel positief als negatief. In december kozen journalisten hem tot ‘politicus van het jaar’, terwijl oud-vakbondsvoorzitter D. Terpstra (nu voorzitter van de HBO-raad en lid van het CDA) kort daarvoor had opgeroepen om een ‘breed maat­schappelijk front’ te vormen tegen de ‘kwade boodschap van Wilders’ en de ‘verWildering van de samenleving’ (Trouw, 30 november 2007).

Graus

Het Tweede-Kamerlid D.J.G. Graus was in december 2006 om een aantal redenen in opspraak gekomen (zie Jaaroverzicht 2006). In januari 2007 wist hij Wilders van zijn onschuld te overtuigen en kon zodoende zijn positie in de fractie handhaven.

Kabinetsformatie

Het vierde kabinet-Balkenende kon niet op een warm onthaal van de PVV rekenen. Al op 15 februari diende S.R. Fritsma in de Tweede Kamer een motie in tegen de benoeming van twee staatssecretarissen met een dubbele nationaliteit (Aboutaleb en Albayrak; zie ook in deze Kro­niek onder ‘hoofdmomenten’). De voorzitter van de Tweede Kamer, mevr. G.A. Verbeet, verklaarde de motie buiten de orde, omdat de strekking in strijd met de wet zou zijn. Fritsma trok zijn motie uiteinde­lijk in. Wilders verweet de Kamervoorzitter hierbij partijdig gehandeld te hebben.

Ook het regeerakkoord lokte veel kritiek van de PVV uit. De partij wees met name het generaal pardon voor langdurige asielzoekers af. De rege­ring zou volgens haar bovendien de belastingen moeten verlagen in plaats van verhogen, onder meer door te bezuinigen op ontwikkelings­hulp.

Islam

In augustus baarde Wilders enig opzien met een ingezonden brief waarin hij opriep de Koran te verbieden omdat het een ‘fascistisch boek’ zou zijn, ‘het Mein Kampf van een religie die beoogt anderen te elimineren’ (de Volkskrant, 8 augustus 2007). De ministers Verhagen (CDA) en Vogelaar (PvdA) namen onmiddellijk afstand van Wilders’ oproep. Ook de fractie­voorzitter van de SGP in de Tweede Kamer, B.J. van der Vlies, wees een verbod van de Koran onomwonden af. Zelfs F. Dewinter, de leider van Vlaams Belang, een Belgische partij die vaak als extreem-rechts wordt betiteld, vond Wilders te radicaal.

Wilders nam zijn voorstel echter niet terug. In een Tweede-Kamerdebat over islamitisch activisme, naar aanleiding van een rapport over dit onderwerp van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR), verdedigde hij opnieuw zijn standpunt. Toen het Tweede-Kamerlid J.R.V.A. Dijsselbloem hem toevoegde ‘U staat aan de kant van de extre­misten!’, repliceerde Wilders: ‘Beter dan aan de kant van de lafaards!’ Minister Vogelaar, die in een vraaggesprek eerder dit jaar had geopperd dat in de verre toekomst een joods-christe­lijk-islamitische tra­ditie zou kunnen ontstaan, werd door Wilders ‘knettergek’ genoemd (NRC Handelsblad, 7 september 2007).

In november kondigde Wilders aan, een film over de Koran te zullen maken. Dit project ver­oorzaakte meteen enige onrust, die in 2008 nog in omvang toe zou nemen.

Europese verkiezingen 2009

In oktober kondigde de PVV via haar (digitale) nieuwsbrief aan, deel te zullen nemen aan de verkiezingen voor het Europees Parlement in 2009. Zij riep kandidaat-volksvertegen­woor­digers op zich te melden, zowel voor het Europees Parlement als voor de Tweede Kamer (die naar ver­wachting pas in 2011 gekozen zou worden). Mede met het oog op de Europese ver­kie­zingen werd in december 2007 de Stichting Vrienden van de PVV opgericht, die campag­ne­fondsen zou moeten werven en bijeenkomsten organiseren. Wilders bleef echter voor­stander van een ‘platte partijorganisatie’ zonder leden en beschouwde de structuur van de gevestigde partijen als achterhaalde ‘schijndemocratie’, omdat ze feitelijk gedomineerd werden door ‘baantjesjagers’ die opkomen voor hun ‘eigen, enge belangetje’ (Reformatorisch Dagblad, 29 december 2007).