PvdD jaaroverzicht 2007

Uit: P. Lucardie en G. Voerman, 'Kroniek 2007. Overzicht van de partijpolitieke gebeurtenissen van het jaar 2007' in: G.Voerman (red.), Jaarboek 2007 Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (Groningen 2009), 3-71, aldaar 49-51.

Inleiding

De PvdD bleef opvallend stabiel in de peilingen – steeds twee zetels. Het ledental groeide gestaag, zij het niet zo snel als in 2006. In 2007 maakte de politieke nieuwkomer zijn debuut in de Eerste Kamer. De partij was echter niet alleen actief in de volksvertegenwoordiging, maar ook op straat en op internet (zo protesteerden haar aanhangers in februari per e-mail tegen het dragen van een kraag van vossenbont door minister Van der Hoeven van Econo­mische Zaken).

Provinciale Statenverkiezingen

De PvdD nam op 7 maart in alle provincies behalve Zeeland deel aan de Provinciale Statenverkiezingen, waarbij zij in totaal negen zetels behaalde (zie tabel 1). Net als bij de Tweede-Kamerverkiezingen van november 2006 (zie Jaarboek 2006 DNPP , blz. 79) dienden bekende Nederlanders als lijstduwers, vaak in meer dan één provincie. De partij boekte de beste resultaten in Noord- en Zuid-Holland en Flevoland, waar ze meer dan drie procent van de stemmen won. In Noord-Holland verwierf ze daarmee twee zetels, in de twee andere provincies elk één. In Groningen, Gelderland, Utrecht, Noord-Brabant en Limburg trok de PvdD tussen de twee en drie procent van de stemmen en won ze telkens één zetel. In Friesland, Drenthe en Overijssel bleef ze onder de twee procent en haalde zij geen zetels.

Het Noord-Hollandse Statenlid P. van Poelgeest werd in juli door twee jagers in West­beemster mishandeld toen hij hun jachtactiviteiten kwam gadeslaan.

Eerste-Kamerverkiezingen

Op 1 april koos het partijcongres te Ede de reclamestrateeg en organisa­tieadviseur N.J. Koffe­man tot lijsttrekker voor de Eerste-Kamerverkie­zingen. Koffeman, die door het partijbestuur was voorgedragen, had zich eerder als adviseur ingezet voor de PvdD èn voor de SP, maar zou zijn banden met laatstgenoemde partij nu verbreken. Op de tweede plaats kwam de bioloog D. van Liere, op de derde het Groningse Sta­tenlid mevr. A.A.H. Hazekamp (die overigens eveneens bioloog van beroep was).

De PvdD had voldoende Statenzetels gewonnen om op 29 mei een senaatszetel in de wacht te slepen (zie tabel 1).

Pierson

N.G. Pierson, een ondernemer die muskietennetten (klamboes) produ­ceerde, was de belang­rijkste donateur van de PvdD (zie ook Jaarboek 2006 DNPP, blz. 79), die dan ook in november 2006 haar wetenschap­pelijk bureau de Nicolaas G. Pierson Foundation (NGPF) doopte (ook wel Stichting Wetenschappelijk Bureau Dierenrechten Nicolaas G. Pier­son genoemd). In maart werd bekend dat hij de klamboe liet impregne­ren met een gif dat door het chemieconcern Bayer was getest op dieren, terwijl de PvdD volgens haar programma dierproeven op termijn wilde afschaffen. Partij- en Tweede-Kamerfractievoorzitter M.L. Thieme sprong in de bres voor Pierson en wees er op dat zijn bedrijf maximale zorgvul­digheid betrachtte met dit dilemma en dat dierproeven pas konden verdwijnen als er alternatieven ontwikkeld waren.

Het wetenschappelijk bureau produceerde de documentaire Meat the truth, waarin de vlees­industrie en haar invloed op klimaatverandering aan de kaak werden gesteld. Op 10 december vond de première plaats in Amsterdam. Pierson maakte dat niet meer mee, hij was op 12 augustus overleden.

Interne kritiek

Zoals elke (nieuwe) partij kende ook de PvdD verschillende stromingen en interne menings­verschillen. B.J. Timmerman, een historicus en soci­oloog die in 2006 op de derde plaats op de kandidatenlijst voor de Tweede-Kamerverkiezingen had gestaan, onderscheidde een ‘Amster­damse School’, die meer activistisch en puur op dieren gericht zou zijn, en een meer parlementaire, op de dialoog gerichte en iets bredere ‘Haagse’ stroming (NRC Handelsblad, 10 maart 2007). Hij rekende zich tot de tweede stroming en was om die reden reeds in 2005 uit het bestuur getreden. Timmerman uitte bovendien kritiek op de toenemende invloed van Koffeman op de partij.  

Thieme en Koffeman kwamen in maart en april ook onder vuur om andere redenen. Beiden waren lid van het Kerkgenootschap der Zeven­dedagsadventisten – Thieme was recentelijk toegetreden, mede door de invloed van Koffeman – dat in de ogen van lijstduwer M. ’t Hart ‘een religieuze sekte’ met ‘lugubere opvattingen’ was (de Volkskrant, 11 april 2007). Thieme zou om religieuze redenen de evolutietheorie afwij­zen en die daarom niet in het verkiezingsprogramma hebben willen noemen. De bekende schrijver raadde haar en Koffeman dan ook aan, hun functie neer te leggen. Thieme verdedigde zich met de opmerking dat het partijbestuur haar hierin had gesteund terwijl dat voor tachtig procent uit atheïsten bestond. Haar levensbeschouwing zag zij als privé-aangelegenheid. Haar medebestuurslid mevr. L. Keller viel haar daarin bij. De kritiek verstomde echter niet meteen. Enkele lijstduwers, zoals de advocaat en voormalig hoogleraar Dier en Recht D. Boon en de publicist H.R. Kousbroek, deelden de kritiek van ’t Hart. Kousbroek zag ook de zijns inziens veel te grote nadruk op bestrijding van dierproeven als een uitvloeisel van de religieuze gezindheid van de partijleiders. Wat hem betreft moest de PvdD zich voornamelijk met de bioindustrie bezig houden. Andere lijstduwers, zoals de politiek filosoof P.B. Cliteur, vonden de levensbeschouwing van Thieme en Koffeman irrelevant. De partijtop legde de kritiek uiteindelijk naast zich neer. Volgens het partij­bureau hadden slechts enkele leden hun lidmaatschap opgezegd naar aanleiding van deze kwestie.

Personalia

Op 19 oktober overleed de schrijver en beeldhouwer J. Wolkers, één van de meest bekende lijstduwers van de partij (zie Jaarboek 2006 DNPP, blz. 79).