De Groenen jaaroverzicht 2000

Uit: B. de Boer, P. Lucardie, I. Noomen en G. Voer­man, 'Kroniek 2000. Overzicht van de partijpolitieke gebeurte­nissen van het jaar 2000' in: G. Voerman (red.), Jaarboek 2000 Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (Groningen 2001), 141-210, aldaar 172-174.

Inleiding

Evenals in 1999 bezonnen De Groenen zich ook in 2000 op hun naam, beginselen en strategie. Het ledental van de partij bleef min of meer gelijk: ongeveer vierhonderd personen stonden als lid ingeschreven. Vier afdelingen bleken actief te functioneren (Amsterdam, Haarlem, Leiden en Zwolle), één leidde een sluimerend bestaan (Groningen/ Haren).

Voorjaarscongres, naamsverandering en beginselverklaring

Op 17 juni vond het congres plaats in Utrecht dat over de nieuwe naam zou moeten beslissen (zie ook Jaarboek 1999 DNPP, blz. 52). Bij stemming bleek dat de voorgestelde nieuwe naam ‘Ecologische Partij Nederland’ geen enkele steun meer kreeg: elf deelnemers stemden tegen, nul voor en twee onthielden zich. In een ledenraadpleging in 1999 had deze naam de meeste stemmen vergaard na ‘AGALEV (Anders Gaan Leven)’, maar gebruik van laatstgenoemde naam stuitte op bezwaren bij de Vlaamse partij met deze naam. Men besloot nu voorlopig van naamsverandering af te zien.

Het congres keurde wel de beginselverklaring goed die mevr. H. Stafleu had ontworpen, nadat enkele amendementen waren toegevoegd. Volgens de verklaring was het grondbeginsel van De Groenen ‘politiek bedrijven op basis van een sociaal-ecologische visie: het daadwerkelijk streven naar een leven in harmonie met de medemensen en met de wereld die allen omgeeft’. Als beginselen werden verder genoemd: solidariteit en verantwoordelijkheid voor elkaar, gelijkwaardigheid, kleinschaligheid en verwevenheid van alle levende wezens. De Groenen zagen zichzelf ‘niet in de eerste plaats als milieupartij’. Op het najaarscongres in november zou deze passage overigens worden vervangen door ‘niet alleen een milieupartij’.

Het congres besprak ook het rapport van de commissie-Visser. Dit driemanschap onder leiding van oud-voorzitter R. Visser adviseerde om minder energie te besteden aan de naamsverandering en meer zelf naar buiten te treden, beter met elkaar te communiceren, meningsverschillen te accepteren en zetelhouders de steun te bieden die ze wensen. Het congres kon met de conclusies wel instemmen, maar achtte ze te weinig concreet. De commissie zei toe meer concrete aanbevelingen te zullen formuleren.

Najaarscongres

Op 18 november kwamen De Groenen opnieuw bijeen voor een congres in Utrecht.

Het congres ging na discussie akkoord met de strategienotitie van het bestuur. Volgens deze notitie zouden De Groenen zich als samen-werkingsverband van lokale partijen dienen te ontwikkelen en lokale partijen desgewenst ondersteunen. R.H.G. van Duijn, lid van de Amsterdamse gemeenteraad en de Provinciale Staten van Noord-Holland, stelde een andere koers voor, gericht op samenwerking met GroenLinks. Hij wilde daartoe het samenwerkingsverband De Groene Brug, opgericht in 1994, nieuw leven inblazen. Het bestuur en een meerderheid van de congresdeelnemers voelde daar echter niets voor.

Het congres benoemde bij acclamatie O. ter Haar tot voorzitter van de partij. Hij nam het voorzitterschap al sinds 1999 waar en fungeerde daarnaast als penningmeester en als eindredacteur van het partijblad Gras. Het bestuur, dat zeven leden telde, zocht nog steeds een secretaris.

Het congres werd vervolgens toegesproken door C. Kloos, vice-voorzitter van de Onafhankelijke Senaatsfractie (OSF), die De Groenen opriep zich bij de OSF aan te sluiten. De OSF wil een koepel zijn voor verschillende provinciale partijen.

Gemeenteraadsverkiezingen 2002

In de gemeente Zwolle vonden gesprekken plaats met de afdeling van GroenLinks om in 2002 met een gezamenlijke lijst aan de raads-verkiezingen deel te nemen. Ook in Amsterdam waren er contacten met GroenLinks. In Haarlem waren De Groenen van plan zelfstandig de verkiezingen in te gaan. In een aantal plaatsen werd contact opgenomen met lokale partijen.