Sanctionering van informatieplichten uit de Richtlijn consumentenrechten

Sancties tegen ondernemers: hoe en door wie?

Ondernemers zijn verplicht om informatie aan consumenten te verstrekken bij de sluiting van een overeenkomst. Deze informatieplichten beogen consumenten te beschermen door de wilsvorming van de consument bij het aangaan van de overeenkomst te beïnvloeden, de mogelijkheid te bieden aan de consument om de informatie te bewaren en de uitoefening van zijn rechten te vergemakkelijken. Leonieke Tigelaar heeft onderzocht wat de consequenties zijn als de ondernemer zich niet houdt aan de informatieplichten en deze dus schendt.

In Tigelaars onderzoek staat de volgende vraag centraal: hoe wordt een schending van informatieplichten uit de Richtlijn consumentenrechten in Duitsland, Engeland en Nederland gesanctioneerd en wie hanteren deze sancties en waarom zij? Uit het onderzoek komt naar voren dat sanctionering niet alleen afhankelijk is van het bestaan van sancties maar dat deze wat betreft gebruik afhankelijk zijn van degenen die deze kunnen hanteren. Consumenten, concurrenten, bestuursorganen en consumentenorganisaties zijn degenen die de informatieplichten kunnen sanctioneren. Een sanctie die aan een consument toekomt, moet laagdrempelig zijn, wil deze er daadwerkelijk gebruik van maken. Een concurrent hanteert sneller een sanctie dan een consument omdat hij sterker wordt geprikkeld. Een bestuursorgaan en een consumentenorganisatie handhaven vanuit de verplichting die op hen rust. Zij moeten daarbij waarborgen in acht nemen en zijn verder afhankelijk van publieke gelden die zij krijgen. Kortom, bepalend is niet de vraag wat de sanctie is, maar wie deze in gang kan zetten en wat hij daarvoor moet bewijzen. Alleen aan de hand van deze vraag is de hanteerbaarheid van sancties te bepalen. Verder is voor het gebruik van de sanctie relevant in hoeverre deze tegen elke schending van een informatieplicht kan worden aangewend. Door deze vragen te beantwoorden kunnen sancties in het vervolg zo worden vormgegeven dat actoren, in het bijzonder de consument, er daadwerkelijk gebruik van maken.

Leonieke Tigelaar verrichtte haar onderzoek aan de Faculteit Rechtsgeleerdheid.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/256f8547-cc19-4eff-83cd-84beea3a04d7