Econometristen: Twee keer 500 meter overbodig door de klapschaats

Vóór 1998 werd de 500 meter éénmaal verreden, waarbij door loting werd vastgesteld wie in de binnenbaan en wie in de buitenbaan start. Het lot bepaalde daardoor wie in de laatste binnenbocht zou finishen. Veel schaatsers konden die door de hoge snelheden niet houden, vlogen er half of helemaal uit en verloren de race. Op grond van berekeningen van de Noorse professor Nils Lid Hjort besloten de ISU en het IOC in 1998 de 500 meter tweemaal te laten rijden waarbij om beurten in de binnen- en de buitenbaan wordt gestart. Hjort berekende dat met 95% zekerheid gesteld kon worden dat het verschil tussen de binnen- en de buitenbaantijd van een schaatser lag tussen +0,016 en +0,064 seconden.

Verschiltijden gereduceerd

Econometristen van de Rijksuniversiteit Groningen hebben nu vastgesteld dat statistisch gezien het verschil tussen binnen- en buitenbaan niet meer bestaat op de 500 meter. Sinds de introductie van de klapschaats in 1996 is de 95% zekerheid van de verschiltijden nu gereduceerd tot het interval -0,008 en +0,032.

Razen door binnenbocht

Ook kenners hadden al geconstateerd dat de echte sprinters tegenwoordig met hetzelfde gemak langs de blokjes van de laatste binnenbocht razen als waarmee ze de laatste buitenbocht ‘aanvallen’ en ‘overwinnen’. Zelfs voor de supersnelle hooglandbanen van Calgary en Salt Lake is het verschil tussen binnen- en buitenbaan statistisch gezien niet meer aanwezig. Het argument van Hjort geldt derhalve heden ten dage niet meer.

Risico op directe uitschakeling

Of het IOC het tweemaal rijden van de 500 meter op de Olympische Spelen nu kan afschaffen staat nog te bezien. Wellicht is het een idee wel de twee ritten te handhaven en van beide races de beste tijd te nemen in plaats van beide tijden op te tellen. Een domme fout in één van de ritten betekent dan niet langer de onmiddellijke uitschakeling voor de medailles.