En dan barst de strijd weer los

"De meeste partijen hebben hun schoonste voortbrengselen op 't gebied der plakkaatkunst gereserveerd voor de laatste week. De hele stad ziet er bont van. De muren lijken de wanden van de tentoonstellingszaal waar een expositie van 'kunst en politiek' gehouden wordt", aldus het Algemeen Handelsblad aan de vooravond van de Tweede-Kamerverkiezingen van 1929.

De affiches van toen zijn nu te zien in het Universiteitsmuseum. De politieke en maatschappelijke context van de verkiezingscampagnes ondergaat in de 20ste eeuw een ingrijpende verandering. De verkiezingsaffiches weerspiegelen deze ontwikkeling. Ten tijde van de verzuiling heeft de verkiezingsstrijd een meer principieel karakter en is met name gericht op het vasthouden van de eigen achterban. Vooral in het interbellum zijn de plakkaten zwaar ideologisch geladen. Na de Tweede Wereldoorlog worden de affiches zakelijker. In de loop van de jaren zestig verdwijnt de symboliek vrijwel geheel en maakt de beeldend verpakte ideologische boodschap voorgoed plaats voor koppen van lijsttrekkers in een uitgekiende huisstijl. 

De expositie laat zien dat in de loop van de 20ste eeuw de diversiteit van campagnemiddelen sterk toeneemt. Aanvankelijk moeten de partijen het hebben van krantenadvertenties en pamfletten, bijeenkomsten en colportage. Als gevolg van technologische ontwikkelingen wordt het bereik van de campagnes echter steeds groter. Met de introductie van de microfoon, radio, film, televisie en recentelijk internet dijt het potentiële publiek meer en meer uit. Daarnaast maken partijen gebruik van nieuwe methoden als opinieonderzoek en focusgroepen. Campagnes worden hierdoor niet alleen professioneler, maar ook kostbaarder.