Astigmometer

Voor 1850 was de werking van het oog nog een raadsel. Niemand wist hoe het zich scherp stelde of kon de kromming van het hoornvlies berekenen. Een bril maken was daardoor een kwestie van gokken.

De beroemde Duitse oogheelkundige Helmholtz ontwikkelde in 1850 een voorloper van het apparaat dat de opticiën tegenwoordig gebruikt, maar dat was nog erg ingewikkeld. Eigenlijk kon je het alleen in een wetenschappelijk laboratorium gebruiken.

Daar bracht de Groningse oogarts M.E. Mulder verandering in. In 1905 maakte hij deze astigmometer, waarmee je de afwijking gewoon in de behandelkamer kon opmeten.

Elke lat heeft elf vaste lenzen. Daar bovenop zitten mobiele lenzen die de arts heel precies kon verschuiven of draaien. De exacte kromming van het hoornvlies las hij af op de schaal. Voor de patiënt was het handig dat Mulder vrij grote lenzen gebruikte. Daardoor kon die het resultaat beter beoordelen.

Mulder was een gedreven man die veel overhad voor zijn patiënten. Hij was het die in Groningen de eerste Inrichting voor minvermogende Ooglijders startte. Armlastige patiënten werden daar gratis behandeld. Anderen konden voor één gulden een kaartje kopen, waarmee ze drie maanden behandeld werden.