Als kind ontdekte ik de magie van het lezen door de boeken van Roald Dahl. Ik weet nog hoe spannend ik het boek De Heksen vond en hoe ik het boek dan ook niet kon wegleggen tot diep in de nacht. Ik droomde over de personages uit Matilda (1988) en deed in mijn hoofd alsof ik dezelfde magische krachten bezat als het meisje. Dat ik lichten met een vingerknip aan kon doen en ik mijn knuffels kon laten vliegen door er maar lang genoeg naar te staren. Nog steeds houd ik ontzettend van lezen en kan ik me nogal verliezen in een boek, wat ook de grote reden is dat ik koos voor de studie Nederlands. Toch is die echte magie van het lezen wel een beetje uitgedoofd. Waar komt dat door? Er wordt weleens gezegd dat naarmate een mens volwassen wordt, het zijn fantasie en inbeeldingsvermogen verliest. Of ligt het aan de boeken die we lezen als volwassenen? 

De kinderboekenleesclub bij ZaZa

Bij onze studievereniging ZaZa bestaat er al jarenlang een vaste leesclub, waarbij een klein groepje samenkomt om een boek te bespreken. Ik zag hoeveel enthousiasme er voor was en hoe leuk de leden het vonden om hun leeservaringen te delen met elkaar. Toen er vorig jaar een nieuwe leesclub werd opgestart, namelijk een speciale voor kinderboeken, was mijn nieuwsgierigheid gelijk gewekt. En ik besloot me op te geven.

Met veel plezier zit ik nu al zo’n anderhalf jaar bij de kinderboekenleesclub. Maar hoe werkt zo’n leesclub precies? Dat is best simpel. Stap één is natuurlijk dat we gezamenlijk een boek uitkiezen om te lezen. Voorafgaand aan onze volgende bijeenkomst kiezen we het kinderboek uit dat we zullen lezen. Stap twee is dat we het uitverkoren boek vervolgens helemaal lezen, of in ieder geval doen we een poging daartoe. Bij ons maakt niemand er een probleem van als je het boek niet helemaal uit hebt, maar natuurlijk wordt de leesclub wel een stuk leuker en interessanter als je het boek wél gelezen hebt. Stap drie: we halen wat goede snacks en zorgen voor een gevulde theepot. Dan kan de leesclub officieel beginnen! Het bespreken van het boek gaat altijd op een vrij chaotische manier, maar dat maakt het naar mijn mening alleen maar leuker. We vertellen over wat we van het boek vonden en we halen de mooiste passages aan, of we uiten onze frustraties over het irritantste personage. 

Onze vorige bijeenkomst

Tijdens de vorige bijeenkomst bespraken we De zoon van de berentemmer (2022) van de Franse schrijver Laurent Xavier Petit. Het boek gaat over de Roma-jongen Ciprian, die uit een familie van berentemmers komt. Zij worden verjaagd uit hun thuisland, waardoor zij in zee gaan met mensensmokkelaars en vluchten naar Parijs. Het zijn vrij zware onderwerpen, maar tijdens de leesclub kunnen we het er gelukkig op een luchtige manier over hebben. Ik kan altijd enorm lachen om de inzichten en opmerkingen van mijn medestudenten. Het is mooi om te zien hoe we allemaal een totaal unieke leeservaring hebben, terwijl toch iedereen hetzelfde boek heeft gelezen. 

Waarom zou je als eenentwintigjarige in vredesnaam een kinderboek lezen?

Zelf denk ik dat het helemaal niet gek is om als (jong)volwassene af en toe een kinderboek open te slaan. Ik zou het iedereen zelfs van harte aanraden. Kinderen lezen graag verhalen met veel spanning en avontuur en daar zitten kinderboeken dan ook vol mee. Daar kun je als kind enorm van genieten, maar gelukkig als (jong)volwassene ook. De kinderboeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen kon ik vaak maar moeilijk wegleggen, gewoon omdat ik zó graag wilde weten hoe het verhaal verder verliep. Nog een goede reden om je onder te dompelen in de jeugdliteratuur, is dat het kinderboek vaak de grenzen opzoekt van wat er in de echte wereld kan gebeuren. Vaker dan in volwassen fictie bevat het sprookjesachtige of magische elementen. Dat sprankje magie is misschien juist wat wij als volwassenen soms een beetje missen. 

Daarnaast is het echt niet zo dat jeugdliteratuur enkel en alleen relevant is voor kinderen; integendeel, kinderboeken bevatten vaak universele thema’s, zoals rouw, liefde, angst of vriendschap. Het zijn vaak situaties waar iedereen zich wel een beetje in kan herkennen. Dus eigenlijk zou ik iedereen een ding op het hart willen drukken: als je de magie van het lezen (of het leven) even verloren bent, pak dan vooral weer eens een kinderboek uit de kast. Daar zul je het ongetwijfeld weer in terugvinden.