Corruption in Indonesia

Correct gedrag van leiders en collega’s mogelijke prikkels voor Indonesische ambtenaren om zich niet te laten omkopen

De afgelopen decennia zijn de zorgen over corruptie in de publieke sector in Indonesië toegenomen. Dit heeft een negatieve invloed op onder andere de economische ontwikkeling, het toekennen van publieke middelen en goed bestuur. Daarom is het bestrijden van corruptie een van de belangrijkste onderwerpen die de Indonesische regering op alle niveaus wil aanpakken. De regering heeft veel geïnvesteerd in het opzetten van institutionele kaders die bedoeld zijn om corruptie in Indonesië te bestrijden. Voorbeelden hiervan zijn het hervormen van overheidsinstanties door het overheidssysteem te decentraliseren, anticorruptiewetgeving te ontwikkelen en uit te voeren, en anticorruptie-instanties te versterken. Maar in de praktijk lijken deze pogingen om formele instituties te versterken in de strijd tegen corruptie onvoldoende te zijn.

Het promotieonderzoek van Mala Sondang Silitonga biedt een sociologisch perspectief op corruptie. Zij kijkt naar de rol van informele instituties, waaronder sociale relaties, normen en cultuur, die van invloed zijn op het gedrag van overheidsfunctionarissen die zich bezighouden met corrupte activiteiten. Hieruit blijkt dat alleen het versterken van formele instituties waarschijnlijk niet voldoende is om corruptie in Indonesië uit te roeien. De sociale relaties en normen van overheidsfunctionarissen kunnen bijdragen aan een effectievere organisatie en implementatie van formele instituties die zich bezighouden met het bestrijden van corruptie.

Het meeste onderzoek naar corruptie wordt gedomineerd door een economisch perspectief. Sondang Silitonga richt zich in haar promotieonderzoek op de vraag hoe verschillen in overheidsomstandigheden in Indonesië van invloed zijn op variaties in corruptienetwerken (i.e. dyadische en triadische inbedding op het niveau van actor en casus). De nadruk ligt hierbij op het effect van decentralisatie op de aard en het bestaan van corruptienetwerken in Indonesië. Ook richt zij zich op sociale normen en het effect van prikkels met betrekking tot corrupt gedrag. Zij stelt dat de corrupte intenties van individuen kunnen worden beïnvloed door het gedrag van anderen in organisaties. Uit haar onderzoek blijkt dat correct gedrag van leiders en collega’s mogelijke prikkels kunnen zijn voor hooggeplaatste ambtenaren om zich niet te laten omkopen.

Het onderzoek werd gefinancierd met een Scholarship for Strengthening the reforming institution (SPIRIT) van het ministerie voor National Development Planning, Indonesia. Sondang Silitonga werkt bij het National Institute of Public Administration in Indonesië.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/335e1287-c6bc-45cb-8999-187df4898187