Wild and willful
| Promotie: | Mw. M.N. (Maruschka) Sluiter |
| Wanneer: | 04 februari 2021 |
| Aanvang: | 16:15 |
| Promotor: | prof. dr. P. (Peter) de Jonge |
| Copromotors: | prof. dr. L. (Laura) Batstra, dr. J.M. Doornenbal |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Gedrags- en Maatschappijwetenschappen |
Verschuivende perspectieven en benadering van ADHD
Biomedisch denken over druk en dwars kindgedrag, zoals veelal geduid als ADHD, heeft nadelen voor kinderen en is discutabel. Toch blijkt het dominant en hardnekkig in onze samenleving. Het onderzoek van Maruschka Sluiter bespreekt mogelijke factoren die hiermee te maken hebben. Ook houdt ze een pleidooi om meer ruimte te geven aan een psychosociale benadering..
Resultaten van onderzoek van druk en dwars kindgedrag blijken vaak pas laat door te dringen in de praktijk, vooral als deze het dominante paradigma tegenspreken: zowel medicatievoorschriften als attitudes van leerkrachten tegenover ADHD en medicatie blijken nauwelijks beïnvloed door wetenschappelijke bevindingen. Daarnaast biedt biomedisch denken voordelen voor betrokkenen: als ADHD lastig gedrag of achterblijvende schoolresultaten verklaart, heeft niemand schuld. Een belangrijk nadeel is echter dat oorzaak en oplossing zo bij het kind worden gezocht, waardoor mogelijkheden in de context worden gemist of onvoldoende benut.
Het tweede deel van Sluiters proefschrift bepleit meer ruimte voor een psychosociale benadering. Positieve effecten worden aangetoond door genuanceerde voorlichting voor aankomend professionals en ondersteuning van ouders middels een oudercursus waarvoor geen kindgebonden psychiatrische classificatie noodzakelijk is. Dat kan bijdragen aan normalisering en demedicalisering door de omgeving te versterken. Naast aanpassingen in de omgeving blijkt een intervaltimer kinderen te kunnen helpen met taakgericht gedrag in de klas (als hulpmiddel bij zelfcontrole).
Het proefschrift wil geen eenzijdige nadruk leggen op het psychosociale perspectief. Zwart-wit denken kan destructief zijn, nuance en balans zijn noodzakelijk. Inclusief denken en handelen, normaliserend, demedicaliserend en met een trapsgewijze en contextuele benadering, is voordelig voor kinderen, hun directe omgeving, de samenleving en overheden. Daarom verdient het meer aandacht. De uitdaging ligt in constructief denken en handelen en samen datgene doen wat nodig is in het belang van het kind.