Bon Voyage

Vorige week sprak ik met AIESEC, de kamergenoot van NEXT in de UB. AIESEC heeft, net als NEXT, haar studentendesk in de UB. En je bent geen goede kamergenoot wanneer je elkaar niet goed kent. Dus wat doet AIESEC nou precies? Om dat te weten te komen sprak ik met Gwen Gerritsen, bestuurslid bij AIESEC en Steven Verhoeven, een student die via AIESEC vrijwilligerswerk heeft gedaan in Indonesië.

AIESEC is een studentenorganisatie die gevestigd is in meer dan 124 landen. De organisatie werd na de Tweede Wereldoorlog in het leven geroepen. De missie van AIESEC is Peace and Fulfillment of Human Kind Potential. Het doel is om meer onderling begrip tussen de verschillende landen te creëren. Zo draagt AIESEC bij aan de wereldvrede. ‘Dat klinkt groots en een beetje vaag. In Nederland zijn we iets nuchterder. Daarom richten wij ons voornamelijk op de fulfillment of human kind potential; het beste uit jezelf halen’ zegt Gwen. AIESEC vindt het dus vooral belangrijk dat studenten zich ontwikkelen in hun studietijd. Bijvoorbeeld door naar het buitenland te reizen voor een stage of vrijwilligerswerk.

Gwen vertelt over de teams waar het bestuur uit bestaat. Incoming Exchange en Outgoing Exchange houden zich bezig met respectievelijk het begeleiden van buitenlandse studenten die naar Nederland komen en het begeleiden van Nederlandse studenten die een stage of vrijwilligerswerk willen doen in het buitenland. Gwen zit in dat laatste team. Daarnaast zijn er nog twee carrière-teams. Make a Move organiseert carrière events en Meet a Mentor koppelt ambitieuze masterstudenten aan een bedrijf om daar een traineeship te doen.

Alle teamleden in Gwen’s team hebben ervaring met reizen naar het buitenland. Het is geen vereiste, maar wel heel handig. Zij coachen de studenten die naar het buiteland willen. De meeste studenten willen graag alles zelf regelen, maar anderen hebben juist wat extra begeleiding nodig. ‘Sommige studenten vinden het allemaal wat spannend, of weten niet goed hoe ze bepaalde zaken moeten regelen’, zegt Gwen. Steven heeft ook veel gehad aan zijn studenten coach. De meeste zaken kon hij zelf prima regelen. Toch was fijn dat de coach hem af en toe achter de broek zat. ‘Hij zei dan: “Steven, nu moet je echt iets gaan doen, anders wordt het helemaal niks”’ zegt Steven. Ook kon hij zijn studentencoach alles vragen, zoals hoe je nu eigenlijk een visum aanvraagt. ‘Het moeilijkste van een reis naar het buitenland plannen is toch wel het aanvragen van een visum’.

Steven heeft zes weken vrijwilligerswerk gedaan in Jogjakarta, in Indonesië. Hij gaf daar Engelse les aan Indonesische studenten. Daarnaast heeft hij nog gereisd in Azië en Australië. Al met al was hij drie maanden weg en moest hij meer dan één visum aanvragen. ‘Het was echt een fantastische ervaring, ’vertelt Steven ‘in Indonesië werd ik met open armen ontvangen.’ Wat hij ook bijzonder vond, was dat hij moest leven onder heel andere omstandigheden dan hij gewend was. ‘Ik sliep op een matras op de grond, en waste me met een bak met water. Je ervaart hoe een echte Indonesiër leeft.’ Het was wennen, maar allemaal een belangrijk onderdeel van je culturele ervaring vindt Steven.

Lesgeven vond Steven leuk om te doen. Hij woonde in een huis met allemaal jongens van de universiteit. Sommige jongens die bij hem in huis woonden spraken bijna geen Engels. En omdat Engels praten in huis verplicht is, zorgde dat bij deze jongens soms voor een drempel om te gaan praten. Steven vond het leuk om juìst met deze jongens te praten en hen aan te moedigen om toch Engels te spreken. Hij vertelde dan hoe hij zelf Engels had geleerd, en dat ook hij het nog steeds niet perfect spreekt.

Het allerbelangrijkste wat Steven heeft geleerd door zijn buitenland ervaring is het ‘uit je comfortzone te stappen’. Dat gold voor het lesgeven, maar ook voor het backpacken. ‘Het beleven van allemaal verschillende culturen, de prachtige natuur en de interessante mensen die je ontmoet, je moét het gewoon een keer meegemaakt hebben’ zegt Steven. ‘En dan ook echt aan de andere kant van de wereld. Even die oogkleppen af’.

De tijd voor het interview raakt op terwijl Gwen en Steven maar niet uitgepraat raken over hun ervaringen. Je ziet dat ze in gedachten weer even terug zijn op de mooiste plekken die ze hebben bezocht. Ik kan maar één ding concluderen; reizen is ècht verslavend. Zowel Gwen en Steven zijn van plan op korte termijn weer eens het buitenland te bezoeken. Tijdens je studententijd kàn het ook allemaal,’ zegt Gwen ‘dus eigenlijk moét je het dan wel doen.’