Restorative dentistry done digitally

Innovaties in de tandheelkunde: nodig of overbodig?

Innovaties in de tandheelkunde zijn soms daadwerkelijk verbeteringen, maar soms ook overbodig. Dat concludeert Ulf Schepke in zijn proefschrift, waarin hij diverse innovaties in de tandheelkunde evalueert. Zijn onderzoek kan tandheelkundigen helpen bij het kiezen van de juiste behandeling.

De restauratieve tandarts staat voor een dilemma. Hij moet op de hoogte zijn van de nieuwste ontwikkelingen om moderne zorg te kunnen bieden, maar moet ook kunnen herkennen welke van de vele innovaties overbodig zijn. Schepke bespreekt in zijn proefschrift de rol van digitale productie en behandelingen binnen de restauratieve tandheelkunde, en met name de orale implantologie.

Schepke concludeert onder andere dat patiënten het nemen van een digitale afdruk prettiger vinden dan een ‘gewone’ afdruk met afdrukpasta, en dat het bovendien sneller gaat. Moderne restauratiematerialen zijn vaak gemaakt van keramieken, zoals het witte en esthetisch fraaie zirconia (3Y-TZP). Uit het onderzoek bleek dat die na een jaar klinisch gebruik als opbouwen voor implantaatkronen geen tekenen van degradatie vertoonden en min of meer even sterk waren als aan het begin. Gefreesde composietkronen die eraan werden verlijmd hechtten echter niet goed aan dat keramiek. Al met al is soms lastig van tevoren te zeggen of een innovatie daadwerkelijk een verbetering is, hoewel in andere gevallen de materialen daadwerkelijk beter zijn of het comfort van de patiënt aanzienlijk verhoogd wordt.

Ulf Schepke (1979) studeerde van 2000 tot 2005 tandheelkunde aan de Johannes Gutenberg universiteit in Mainz, Duitsland. Hij voerde zijn onderzoek uit bij het Centrum voor Tandheelkunde en Mondzorgkunde (CTM) bij het UMCG. Het werd medegefinancierd door Dentsply Sirona, 3M en Ivoclar Vivadent. Inmiddels is Schepke werkzaam als Hoofd Skillslab bij het CTM.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/d853be49-ae11-4f7d-a6e7-91c1ddcb93eb