Implant treatment for patients with severe hypodontia

Beter inzicht in langetermijnresultaten van implantaatbehandeling bij patiënten met oligodontie

Hypodontie – een aangeboren afwijking waarbij tanden en/of kiezen niet zijn aangelegd– wordt meestal ontdekt op het moment dat het wisselen van het melkgebit uitblijft. Wanneer er meer dan zes tanden en/of kiezen niet zijn aangelegd (verstandskiezen niet meegerekend), spreken we van oligodontie. Tandarts Marieke Filius onderzocht onder andere de langetermijnresultaten van behandeling met tandheelkundige implantaten bij patiënten met deze ernstige en zeldzame vorm van hypodontie. Zij deed dat op basis van de gegevens van 126 patiënten die tussen 1991 en 2015 behandeld werden met tandheelkundige implantaten in het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG). Haar belangrijkste conclusie is dat een prothetische constructie op tandheelkundige implantaten een goede behandeloptie is voor patiënten, zowel op korte als lange termijn.

Een veel toegepaste behandeling om functionele en esthetische gebitsproblemen bij oligodontie patiënten te verhelpen, is het plaatsen van kronen en bruggen op tandheelkundige implantaten. Een implantaat moet altijd voldoende houvast hebben in het bot. Op de plaats waar een tand of kies mist is het botvolume vaak gering.  Het plaatsen van implantaten bij oligodontie patiënten is daarom uitdagend voor de kaakchirurg. Om het tekort aan bot te vullen, brengen behandelaars vaak extra bot (uit andere plekken van het lichaam en/of kunstbot) aan (botaugmentatie). Tot nu toe waren er slechts kortetermijnresultaten bekend van implantaatbehandeling bij patiënten met oligodontie. Filius onderzocht hoe het gesteld is met de implantaatoverleving, overleving van de kronen en bruggen, gezondheid van het tandvlees rondom de implantaten en de kwaliteit van leven op lange termijn.

Tussen januari 1991 en december 2015 werden er in het UMCG in totaal 777 implantaten bij 126 patiënten met oligodontie geplaatst. Op basis van deze gegevens liet Filius zien dat de implantaatoverleving op de lange termijn goed was: de 5-jaar implantaatoverleving  was 95,7% en de 10-jaar implantaatoverleving was 89,2%. Kronen deden het op lange termijn beter dan bruggen. Wel was er meer marginaal botverlies zichtbaar op plekken waar gebruik was gemaakt van botaugmentatie en deden implantaten die geplaatst werden in geaugmenteerd bot het op lange termijn minder goed. Daarom is goede implantologische nazorg volgens Filius belangrijk. De resultaten van dit promotieonderzoek zijn van belang voor specialisten die betrokken zijn bij de tandheelkundige zorg voor deze patiëntengroep.

Marieke Filius (1988) studeerde Tandheelkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij verrichte haar onderzoek binnen de afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie en het W.J. Kolff onderzoeksinstituut van het UMCG. Filius werkt als tandarts in Ureterp en Drachten. De titel van haar proefschrift is: “Implant treatment for patients with severe hypodontia”.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/eb40a117-9812-4ea2-8fea-251f67204e24