Mei 2022

Game-over

De gehele basisschoolperiode had je mijn hand
vastgehouden, in elkaar gehaakt tot het bittere einde
ineens was daar havo-3 en over zulke dingen werd
nu eenmaal gefluisterd, honend noemden ze ons lesbo’s

na een paar dagen was je het zat en kuste je me ineens
we hadden midden in de kantine gestaan, er ontwaakte
iets in mij dat ik nog steeds niet definiëren kan, toch spraken we
na school net als anders online af, we gameden tot etenstijd

stiekem fantaseerde ik vaak over mijn handen in je schoot,
hoe je ze strelen zou zoals je soms ook met je vingers over dat
toetsenbord gleed, maar alles houdt een keer op te bestaan;
je vond andere vriendinnen, sinds een maand fietsen we niet

langer samen naar school, op een dag zag ik hoe de dozen uit
jullie huis in een vrachtwagen werden geladen, ik brak in duizend
pixels uiteen, je kunt de dingen nu eenmaal op zo veel
verschillende manieren verkloten dat het zo goed als

onmogelijk wordt om iets niet te verkloten, net als wanneer
je even niet oplet in een Boss Fight, je tot overmaat
van ramp de verkeerde armor draagt: GAME-OVER
ik kijk naar mijn beeldscherm, mijn eigen beeltenis

drijft al verder van me weg, ik denk aan al die keren
dat ik haar hier bij mij op de stoep had zien staan
hoe zij haar rol als laatste eindbaas overtuigend
had gespeeld, hoe ik haar maar niet kan verslaan