Januari 2023

terugblik

soms is het moeilijk om terug te kijken
naar alles wat er gebeurd is en alles wat me geraakt heeft

dit jaar en de vele andere daarvoor

dan is het alsof ik op de fiets zit in de koude wintermaanden
rode neuzen, koude vingers en witte ademwolken
op die lange dagen wanneer het donker te snel valt
snellen mijn wielen vooruit om thuis te komen

dan vraag ik me af of mijn achterlicht wel brandt
maar mijn tempo gunt mij geen tijd om te stoppen
om even, rustig stil te staan aan de kant van de straat
om even, zonder angst om te vallen terug te kijken

in plaats daarvan, weet ik zeker wat wij allemaal zullen doen
handen aan het stuur, voeten op de trappers, de blik gericht op vooruit
wringen wij onze lichamen uit om ons heel kort om te draaien
om te peilen of dat irritante achterlicht wel brandt

want dan worden we verplicht er iets aan te doen

en dan wordt het moeilijker om terug te kijken
omdat we heel even, heel even, niet vooruit kunnen kijken
terwijl wij met grote vaart over de gladde kinderkopjes vliegen

soms is het makkelijk om terug te kijken

dan kaatst de wereld alles zo makkelijk naar me terug
in ieder reflecterend oppervlak dat er mag zijn
de spiegel in mijn badkamer op een vroege ochtend
de ramen in de straat omzoomd door witte kozijnen

dan herken ik mijn ogen, mijn gezicht, mijn postuur
maar ook alles wat er vroeger was geweest
mijn keuzes, mijn ervaringen, mijn ontdekkingen
weerspiegelt wie ik nu ben geworden

ook dat deel van mijn vroegere zelf
zo veel goede dingen, maar ook nog steeds de slechte
word ik gedwongen om bij mezelf naar binnen te kijken
zonder enige uitwijkmogelijkheid

dan kan ik niet aan de starende reflectie ontsnappen
zonder dat mijn ogen voor altijd dichtblijven
maar ik kom uiteindelijk alleen nog maar vooruit
zodra ik erken wat er achter is blijven liggen

hoe makkelijk of hoe moeilijk het soms is om terug te kijken

een beter antwoord heb ik nog niet
en een makkelijke oplossing evenmin

misschien ben ik daar nog te jong voor
vraag me maar de volgende morgen