Januari 2022

2022

Dat dit jaar dan mag zijn als een oude jas
waarvan de stof zowel vertrouwd als nieuw aanvoelt
dat we dan met onze handen langs de gaten in de voering
mogen strijken, ze vinger voor vinger omarmen

dat we die jas dan af en toe binnenstebuiten
durven dragen, zodat we hem met andere ogen
kunnen bekijken, dat we er dan iets in terugvinden
waarvan we dachten dat we het kwijt waren geraakt

dat we onszelf van voorgaand verdriet mogen losscheuren,
in de ruimte die ontstaat nieuwe ontmoetingen
mogen verwelkomen, dat de stof dan gewend raakt
aan al die nieuwe geuren en zichzelf meer liefheeft dan ooit

dat we dan vaker hardop mogen zingen, zomaar op straat en
dat we, zodra we op temperatuur zijn gekomen, onze jassen vaker
uitlenen aan een ander en dat we dan durven zeggen:
‘Houd hem maar, ik heb hem niet meer nodig’