Februari 2020

Door Willem Wierbos, huisdichter 2019-2020

Sammy

Het zit gelukkig vaker mee dan tegen
Maar soms prevaleert het lege gevoel
Dan zwerf ik rond, ongeplande wegen
Hoopvol moedeloos, bestemming noch doel

Een vrouw roept en appelleert haar hond
Een fietsbel snoert de stilte de mond
Een merel trekt een worm uit de grond
Een kind ontdekt wat voor hem nog niet bestond

De wereld draait door, ik slenter verder
Het gemaal blijft de ziel snijden
Blaren doen mij bankjes zien verschijnen
Maar ik loop door om gelijken te mijden

Gebogen volg ik de weg van de donkere wolken
De Oostersluis kruist mijn pas
Een scheepstoeter kruist mijn gedachten
Vind mijn bankje, in het gras

Het binnenvaartschip meert voor mij af
Rustig wachtend op kunstmatig getij
Met nieuwe energie zweeft het op de vloed
De toekomst in, het gemaal voorbij

Het gestegen peil laat zich omarmen
Om vervolgens weer de eb te tomen
Het verdwijnen doet mij verwarmen
Zie mijn pijn door de sluisdeuren stromen

Met nieuwe energie zweef ik op de vloed
Terwijl ik mijn verleden verzucht
Niet meer gebogen, heb de toekomst begroet
Ik kijk omhoog, want daar is de blauwe lucht