December 2021

Winter

We knopen onszelf aan elkaar
denken onszelf volwassen en intact,
ik strijk de deuken uit onze fundering

toch hangen we gejaagd de kerstslingers op,
de kinderen willen altijd meer dan we kunnen geven,
en de winter beukt al tegen de ramen

het donker tuimelt de dag steeds vroeger in,
in haar armen waan ik mijzelf tijdelijk een ander,
troostend reik ik met mijn vingers naar

de plooien van mijn huid, diep en verzadigd
de diepte verlangt ernaar aangeraakt te worden,
vertraagd stoppen we diezelfde verlangens in dozen

we denken aan veiligheid, maar steeds hetzelfde
en toch iets anders willen, breekt ons op;
we zijn elkaars prooi geworden

de resten zullen op termijn verkleven
zelfs helemaal verdwijnen, misschien