Anomalies of the penis and scrotum in adults

Operatie enige bewezen behandeling om penis te verlengen

Voor mannen die zich zorgen maken over de grootte van hun penis zijn er, naast penisverlengende en -verdikkende operaties, ook penisverlengende pillen, strekapparaten, vacuümpompen en siliconeninjecties op de markt. Uroloog in opleiding Helena Nugteren concludeert dat opereren tot nu toe de enige wetenschappelijk bewezen methode is om een penis te verlengen. In haar proefschrift verschaft zij inzicht in vier anatomische afwijkingen van penis en scrotum en geeft ze antwoord op de vragen: wanneer is opereren verantwoord en wanneer verdient dit de voorkeur boven een andere behandeling?

Nugteren stelt dat de erecte penis door de eeuwen heen in veel culturen het symbool voor mannelijkheid is geworden. Vanwege deze symboliek zijn mannen volgens haar onzeker of beschaamd als hun penisgrootte, in hun ogen, onder het gemiddelde is. In wetenschappelijk onderzoek had maar liefst 45% van de ondervraagde mannen liever een grotere penis willen hebben. Nugteren concludeert op basis van de behandelresultaten van 60 mannen die in het UMCG werden behandeld voor een te kleine penis, dat psychosociale begeleiding vaak voldoende is. Dat gold voor 44 van de 60 mannen. De overige 16 mannen ondergingen een operatie.

Een penisverlengende operatie, waarbij het ligament tussen schaambeen en de penis wordt gekliefd, kan zo’n twee centimeter extra lengte aan de penis geven. (Penisverdikkende operaties worden in Nederland vanwege de hoge kans op complicaties niet uitgevoerd.) Toch waren maar negen van de zestien mannen die deze operatie ondergingen tevreden met het resultaat. Zes van de zestien geopereerde mannen hadden een penislengte van 7,5 cm of meer in erectie. Van deze zes waren slechts twee tevreden met het resultaat. Nugteren concludeert dan ook dat deze groep maar beperkt profiteert van penisverlengende chirurgie, en dat het waarschijnlijk beter is hun te ontmoedigen om een operatie te ondergaan. Ook depressie en persoonlijkheidsstoornissen vindt Nugteren legitieme redenen om geen chirurgische behandeling uit te voeren.

Helena Nugteren (1983) studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Maastricht. Zij verrichtte haar promotieonderzoek binnen de afdeling Urologie en onderzoeksinstituut NIOZI van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Nugteren is nu in opleiding tot uroloog in het Martini Ziekenhuis te Groningen.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/(...)4e-b48b-25b1f7a67a21