Microvascular endothelial activation in mouse sepsis

Microvasculaire endotheelactivatie bij sepsis bij muizen

Patiënten die door bacteriële bloedvergiftiging orgaan-falen ontwikkelen worden op Intensive Care afdelingen van ziekenhuizen vaak behandeld met antibiotica en orgaanfunctie-ondersteunende machines. Omdat een belangrijk deel van deze patiënten alsnog overlijdt, is het van groot belang te begrijpen waardoor orgaan-falen ontstaat. Op basis van deze nieuwe kennis kunnen in de toekomst betere behandelingen worden ontwikkeld.

Het onderzoek in dit proefschrift van Zhendong Wang heeft zich toegespitst op de cellen, die de wanden van de bloedvaten bekleden. Deze endotheelcellen zijn één van de eerste cellen die geactiveerd raken tijdens een bloedvergiftiging, waarna ze cellen van het afweersysteem naar organen dirigeren. Eenmaal in de organen, veroorzaken deze afweercellen schade waardoor functieverlies ontstaat. Daarnaast leidt endotheelcel-activatie vaak tot vaatlekkage en zwelling.

In de afgelopen jaren is gebleken dat endotheelcellen in de bloedvaten van organen moleculair van elkaar verschillen, afhankelijk van het orgaan waar ze onderdeel van zijn. Daarom is in dit onderzoek in een proefdiermodel gekeken naar de activatie van endotheelcellen in verschillende organen tijdens de ontwikkeling van bloedvergiftiging. Naast een verschillend patroon van activatie van endotheelcellen in verschillende organen, ontdekte de onderzoeker ook dat de cellen in opeenvolgende bloedvatsegmenten in één en hetzelfde orgaan op een eigen, unieke manier op de bloedvergiftiging reageerden. Endotheelcellen met vergelijkbare activatiepatronen toonden verder verschillende genexpressieprofielen die de basis vormen voor het aantrekken van afweercellen.

Dit onderzoek laat zien dat in studies naar het hoe en waarom van falen van organen tijdens bloedvergiftiging, de reactie van de bloedvaten in de organen onafhankelijk van elkaar moeten worden bestudeerd. Meer diepgaande studies zijn nodig om de complexiteit van deze bloedvat-heterogeniteit in kaart te brengen alvorens een rationele behandeling met geneesmiddelen voor te kunnen stellen

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/b65dc110-2353-4589-a290-b01ac2a6b2ff