The loss of rural facilities

Sluiting van lokale voorzieningen veroorzaken of verergeren gevoelens van verlies

Bijna een halve eeuw geleden zong Wim Sonneveld over de bakker en de slager en alles wat er verandert in ‘ons dorp’. Nu sluiten de basisschool, de sportclub en de supermarkt, en volgens recente nieuwsberichten doet de sluiting van voorzieningen nog steeds pijn. Maar waarom precies?

Vaak wordt aangenomen dat protesten of ander ‘beschermend’ gedrag na de sluiting van voorzieningen op het platteland wordt veroorzaakt door rationele argumenten, zoals slechte bereikbaarheid van basisvoorzieningen. Beleidsreacties zijn daarom vaak gericht op ‘rationele’ oplossingen, maar in de realiteit is menselijk gedrag eerder het resultaat van een complex samenspel van verschillende sociaalpsychologische processen.

Suzan Christiaanse wilde de onderliggende mechanismen begrijpen die de overheersend negatieve perceptie van sluiting van plattelandsvoorzieningen kunnen verklaren. Met zowel kwalitatieve als kwantitatieve methoden onderzocht zij hoe mensen de sluiting van lokale voorzieningen in Noord-Nederland interpreteren, evalueren en ermee omgaan. Uit haar bevindingen blijkt dat de sluiting van verschillende voorzieningen een algemeen gevoel van verlies kan veroorzaken of verergeren. Dit wordt beïnvloed door het verlies van bepaalde lokale voorzieningen met een sociale, emotionele en symbolische waarde.

In haar onderzoek combineert Christiaanse inzichten uit verschillende wetenschapsgebieden om te laten zien hoe aspecten als plaatsbinding, collectief ‘doenvermogen’ en het ‘endowment effect’ de perceptie van de achteruitgang van voorzieningen beïnvloeden. Zij sluit haar proefschrift af met praktische aanbevelingen en een co-creatief instrument in de vorm van een serious game, waarmee beleidsmakers en planners lokale gemeenschappen kunnen ondersteunen in hun coping proces.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/4c64a537-82af-4f85-aa73-82a81f6d1592