Maxilla augmentation with calvarial bone

Methode om de bovenkaak op te bouwen met schedelbot

Mensen zonder tanden kunnen vaak niet goed functioneren met een kunstgebit omdat dit kunstgebit te los zit. In de onderkaak worden dan vaak implantaten aanbracht om meer houvast te geven aan het kunstgebit; het zogenaamde "klikgebit". In de bovenkaak is het aanbrengen van implantaten voor verbetering van het houvast van het kunstgebit ook een goede oplossing, maar helaas is in de bovenkaak vaak te weinig bot aanwezig om de implantaten in te kunnen verankeren. Om meer botvolume te verkrijgen kan er bot naar de bovenkaak worden getransplanteerd. Voorheen werd, als er veel bot nodig was, vooral gebruik gemaakt van bot uit de bekkenkam. Het belangrijkste nadeel van deze ingreep is dat de patiënt een bepaalde periode last had van pijnklachten, zowel in de kaak als bij het lopen. In zijn proefschrift beschrijft Putters een methode om de bovenkaak op te bouwen met schedelbot.

Uit zijn onderzoek kwam naar voren dat patiënten na de operatie minder pijn hebben en het schedeldak zeer stabiel is, wat wil zeggen dat het aangebrachte bot niet snel weer in volume afneemt. In voorkomende gevallen kan het aanbrengen van het schedeldakbot worden gecombineerd met het plaatsen van implantaten tijdens dezelfde ingreep. Hierdoor wordt de totale behandeltijd verkort, zijn de kosten lager en heeft de patiënt minder pijn na de ingreep.

Wat opgemaakt kan worden uit zijn onderzoek, is dat schedelbot een betrouwbaar alternatief is voor een bottransplantaat uit de bekkenkam wanneer veel bot nodig is. Ook kon worden aangetoond dat schedelbot, met de in dit proefschrift ontwikkelde methodiek, veilig en voorspelbaar kan worden geoogst en weinig bezwaren kent.

CV Thomas Putters

Thomas Putters (1976) studeerde Tandheelkunde en Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Daarna specialiseerde hij zich tot Mond, Kaak- en Aangezichts (MKA)-chirurg aan het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG). Daarna was hij werkzaam als MKA-chirurg in diverse perifere ziekenhuizen. In 2013 startte hij zijn promotieonderzoek met prof. dr. G.M. Raghoebar en prof. dr. A. Vissink als promotores en dr. J. Schortinghuis als copromotor aan de afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie van het UMCG (afdelingshoofd: prof. dr. F.K.L. Spijkervet). De titel van zijn proefschrift luidt: "Maxilla augmentation with calvarial bone".

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/220c505b-a4f3-4366-b61e-27cd994f67ee