Homologous recombination: a Swiss Army knife for protecting genome integrity
| Promotie: | Mw. C. (Clémence) Claussin |
| Wanneer: | 22 maart 2017 |
| Aanvang: | 16:15 |
| Promotor: | prof. dr. P.M. Lansdorp |
| Copromotor: | M. (Michael) Chang |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Onderzoek naar DNA reparatie
Alle informatie die noodzakelijk is om te leven is opgeslagen in ons DNA. Iedere dag worden onze cellen blootgesteld aan omgevingsfactoren die schade kunnen veroorzaken aan het DNA. Bovendien kunnen endogene metabole processen DNA schade veroorzaken. Het onvermogen om DNA schade te repareren leidt tot genomische instabiliteit, een kenmerk van veroudering en kanker. Clémence Claussin onderzocht verschillende mechanismen waarmee de cel breuken in het DNA repareert.
Om de genomische integriteit te beschermen hebben cellen DNA reparatiesystemen ontwikkeld. Homologe recombinatie is zo’n systeem voor het repareren van DNA dubbelstrengbreuken. Zo’n breuk is voor een cel het meest dodelijk type van DNA schade, één ongerepareerde breuk is namelijk genoeg om een cel te doden.
Claussin onderzocht hoe cellen homologe recombinatie gebruiken voor behoud van de algemene genomische integriteit en de integriteit van telomeren. Deze telomeren zijn beschermende structuren van DNA en eiwit aan het einde van chromosomen, die bij iedere celdeling iets korter worden. Dit verkorten van telomeren is geassocieerd met veroudering. Claussin heeft aangetoond dat eiwitten die zorgen voor homologe recombinatie belangrijk zijn voor het herstellen van telomeerschade. Hierdoor kunnen ze versnelde cellulaire veroudering voorkomen.
Een vorm van homologe recombinatie is zusterchromatiden uitwisseling tussen de twee identieke helften van een verdubbelend chromosoom. Een verhoogde aantal van deze uitwisselingen in cellen is een indicatie van verhoogde genomische instabiliteit: hoe meer reparaties er nodig zijn, hoe meer DNA breuken er waren. Claussin heeft in gistcellen echter vastgesteld dat er veel minder dubbelstrengs DNA breuken zijn dan zusterchromatiden uitwisselingen, wat suggereert dat de meeste zusterchromatiden uitwisselingen niet het gevolg zijn van deze breuken.
Het promotieonderzoek van Clémance Claussin (1989) vond plaats bij de afdeling Telomeres and Genome Integrity en viel binnen het programma Damage and Repair in Cancer Development and Cancer Treatment van het Cancer Research Center Groningen, met financiering van NWO. Claussin werkt nu als postdoc aan het Memorial Sloan Kettering Cancer Center (Iestyn Whitehouse lab).